نامم را به خاطر ندارم
و نمی‌دانم لب که باز کنم
به کدام زبان سخن خواهم گفت،
به کدام زبان دعا خواهم خواند،
به کدام زبان دشنام خواهم داد.

تختِ بیمارستانی را می‌مانم
که به خاطر نمی‌آورد
بیماران مرده‌اش را.

رنگِ چشمان مادرم را به یاد ندارم
و نمی‌دانم که پدر
پیپ می‌کشید،
یا سیگار؟ قهوه میخورد یا چای؟
من در تابستان به دنیا آمدم
یا پاییز؟
در سال هزار و سیصد و پنجاه و چهار،
یا پنجاه و چهار هزار و سیصد و یک؟
کورش پادشاه روم بود،
یا پارس؟
در کتابِ تاریخ پنجم دبستانمان
لطفعلی‌خان پیروز شد،
یا آقا محمدخان؟
گونه‌ی دختر همسایه
که به یازده ساله‌گی عاشقش بودم
چه عطری داشت؟
درختِ حیاطِ خانه‌ی مادربزرگ
چه میوه‌ای می‌داد؟
نام دوستِ دوران نوجوانی
که در تصادف مُرد
چه بود؟
به اتوبوسی قراضه می‌مانم
که چهره‌ی یکی از مسافرانش را حتا
در یاد ندارد.

تو را اما به خاطر می‌آورم
و می‌دانم روسری‌ات
در دیدار نخست‌مان چه رنگی داشت
و یشمِ ناخن کدام انگشتت را
در اضطراب آمدن جویده بودی!
به حافظه دارم هنوز
عطر فرانسوی تو
و زنگِ ایرانی صدایت را
وقتی سلام مرا جواب می‌گفتی!
می‌توانم به تو بگویم که در آن لحظه
چند برگ
از چنارهای خیابانی که در آن بودیم
به زمین افتادند
و چند کلاغ
بر نرده‌های خاک گرفته‌ی پارک نشستند
حتا می‌توانم خبرت بدهم
قلبت چند بار در دقیقه می‌زد
و چند مژه
تیله‌ی چشمانت را درخود گرفته بودند.

جهان را می‌شود از یاد برد دقیقه‌ای
و می‌توان فراموش کرد
شماره‌ی شناسنامه،
حسابِ بانکی
و نمره‌ی تلفن‌خانه‌ی خود را
اما کارِ دشوارِ به خاطر نیاوردن تو
تنها از دستِ مرگ ساخته است.
مرگ هم که وقتی تو با منی
از کنارم می‌گذرد
و خود را به ندیدن می‌زند
آن‌گاه در بهشت
فرشته‌گان کوچک را توبیخ می‌کند
برای نشانی اشتباهی که به او داده‌اند
و در دل
به لپ‌های گُل انداخته‌شان می‌خندد.

فراموش کردن تو ساده نیست
چون فراموش کردن این نفس‌ها
که گویی تکرار می‌شوند
تا تو را بسرایند.

فرهنگ قهوه‌نوشی جای خودش را در زندگی روزمره‌ی مردم بیشتر و بیشتر باز می‌کند. حتما شما هم دور و برتان را که خوب نگاه کنید، متوجه می‌شوید که تقاضای کافه‌نشین‌ها و قهوه‌نوش‌ها برای قهوه‌ی مرغوب‌تر، بیشتر شده. این‌طور نیست؟ در مطلبی که می‌خوانید بررسی می‌شود که چطور تقاضای قهوه‌نوش‌ها برای قهوه‌ی باکیفیت‌تر بیشتر شده و چطور این بالا رفتن تقاضا، بر سرو قهوه در محیط‌ کار و بازده کاری تاثیر گذاشته است.

این روزها دیگر قهوه‌نوشی منحصر به قرارهای کافه‌ای عصرگاهی نمی‌شود. قهوه جای خودش را در شروع روز کاری بسیاری از آدم‌ها در ایران باز کرده و حالا کافه‌های بسیاری از ساعات اولیه روز کرکره‌ها را بالا می‌کشند تا آن‌ها که عادت به نوشیدن قهوه‌ی صبحگاهی دارند، جیره‌ی صبح کافئین‌شان را تامین کنند. در آمریکا بیش از نیمی از افراد بالغ روزانه حداقل یک فنجان قهوه می‌نوشند. مردم هزاره‌ی سوم مشتاق قهوه‌نوشی‌اند، به خصوص قهوه‌های بر پایه‌ی اسپرسو. طبق یک پژوهش، مصرف قهوه‌ی مرغوب و باکیفیت‌تر بین افراد ۲۵ تا ۳۹ سال، طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۶ از ۱۹ درصد به ۴۱ درصد افزایش یافته! یعنی طی هشت سال آدم‌های بیشتری جذبِ مصرف قهوه‌ای شدند که کیفیتی بالاتر از قهوه‌های سوپرمارکتی دارند. این پژوهش مدعی‌ست یکی از عوامل تاثیرگذار بر این تغییر ذائقه‌ راه‌اندازی بیش از ۱۹۰۰۰ شعبه‌ی استارباکس در سراسر دنیا در شانزده سال اخیر است.
این تغییر در شیوه و سرانه مصرف قهوه به محیط‌های کاری هم کشیده شده است. در آمریکا قهوه‌ای که به‌طور سنتی در محیط‌های کاری در دسترس بود به‌شدت بی‌کیفیت و نامرغوب بوده و به گفته‌ی جس کان (Jesse Kahn) مدیر فروش کانتر کالچر کافی (Counter Culture Coffee) شرکت‌ها و ادارات در چند ساله‌ی اخیر به سمت سرو قهوه‌ی باکیفیت‌تر در محیط‌های کاری کشیده شده‌اند و قهوه در شرکت‌ها و ادارات رشد بالایی داشته. در ایران و در تهران نیز امروزه ادارات و شرکت‌هایی هستند که با راه‌اندازی کافه‌ی خصوصی و ویژه‌ی کارکنان مجموعه، سعی دارند به مدد قهوه برای بالا رفتن بازده کاری کارمندان فضایی بهتر فراهم کنند.
"در ایران و در تهران نیز امروزه ادارات و شرکت‌هایی هستند که با راه‌اندازی کافه‌ی خصوصی و ویژه‌ی کارکنان مجموعه، سعی دارند به مدد قهوه برای بالا رفتن بازده کاری کارمندان فضایی بهتر فراهم کنند"

تغییر در مصرف قهوه
آدم‌های هزاره‌ی سوم لزوما نسبت به نسل‌های قبل‌تر قهوه‌ی بیشتری نمی‌نوشند. آدم‌های امروزه پول بیشتری برای نوشیدن یک فنجان قهوه‌ی باکیفیت خرج می‌کنند. کان می‌گوید آدم‌های هزاره‌ی سوم درآمد زیادی برای خرج کردن دارند، اما آن را مثل پدران و مادران‌شان خرج لباس و ماشین نمی‌کنند. آن‌ها برای تجربه‌های بهتر غذایی و قهوه‌ی باکیفیت‌تر پول بیشتری حاضرند پرداخت کنند. به عقیده‌ی کان ما در دوره‌ی گذاری هستیم که در آن مردم بیشتر و بیشتر طالب غذا و نوشیدنی باکیفیت هستند و این تقاضا بر بازار عرضه هم تاثیر می‌گذارد. به‌طور مشخص در محیط‌های کاری اثرگذار است و کمپانی‌ها را به سمت فضایی می‌برد که در آن کارمندانشان تجربه‌ی بهتری از قهوه‌نوشی در محل کار داشته باشند.

اما تجربه‌ی نوشیدن قهوه‌ی خوب در محیط کار چطور بر بازده کاری کارمندان اثر می‌گذارد؟
کمپانی مارس درینکس (Mars Drinks) تولیدکننده‌ی دستگاه‌های قهوه‌ساز فوری برای محیط‌های کاری ست. دکتر تریسی بروور (Tracy Brower) مدیر این کمپانی می‌گوید محیط‌های کاری با نشاط و پربازده جاهایی هستند که در آن کارمندان در رفاه، تعامل، همکاری و بهره‌وری باشند. آدم‌های هزاره‌ی سوم فضای کافه‌ها را محیطی برای بهره‌وری کاری و درگیر شدن با کار می‌بینند. در مقابلِ نسل‌های قبل‌تر که کافه‌ها را صرفا جایی برای تعامل اجتماعی می‌دانستند.

این قهوه هم سرد شد، حتما باز هم پشت آن ترافیک همیشگی گیر کرده ای...
می دانی جانم، انتظار کشیدن دلهره دارد، دلهره از اینکه نیایی.
اما چشیدن این قهوه سرد ترسناک است!
بعضی چیزها نباید از دهن بیفتند، چون دیگر طعم گذشته را ندارند، من از خیلی دیر آمدن می ترسم.
بگذریم، شنیده ام فردا خیابان ها خلوت است،
پس قرارمان فردا، ساعت هفت، همان کافه همیشگی...

   
روش‌های بسیاری برای پرورش این گیاه وجود دارد ولی تمامی گیاهان تنباکو نیازمند مراقبت شدید هستند تا گیاهی با کیفیت به دست آید.

تخم تنباکو را باید پیش از کشت با کود و آرد ذرت و پنبه مخلوط کرد. در نواحی گرم، تخم‌ها به پارچه‌ای پنبه‌ای پوشیده می‌شوند ولی در نواحی سرد این کار به وسیله پشم شیشه انجام می‌گیرد.
در اکثر نواحی، گیاه در عرض ۶ الی ۱۰ هفته، حدوداً ۲۰ سانتی‌متر رشد می‌کند و در طول این مدت، ۴ تا ۶ برگ روی نشا ظاهر می‌شود. در این مرحله گیاه آمادهٔ انتقال به کشتزارهایی است که از قبل به دقت آماده شده و کود داده شده‌اند.
هنگامی که بوته‌ها شروع به گل دادن می‌کنند، نوک هر یک قطع می‌شود تا برگ‌ها کلفت‌تر و پررنگ تر شوند. ۳ یا ۴ ماه پس از قرار دادن نشا در کشتزار، گیاه آماده درو است.
برای درو دو روش به کار می‌رود. چیدن برگ رسیده یا بریدن ساقه:
چیدن برگ رسیده: در این روش، هر برگ به طور جداگانه کنده می‌شود. هر هفته ۲ تا ۴ برگ از یک بوته برداشته می‌شوند که این نوع برداشت، ۵ تا ۸ هفته به طول می‌انجامد.
بریدن ساقه: در این روش، پس از بزرگ شدن برگ‌ها، گیاه از ساقه چیده می‌شود.
بعد از درو کردن، تنباکو به اصطلاح باید بهبود یابد. هدف این کار، خشک کردن برگ‌ها و ایجاد رنگ حقیقی در آن‌ها است. یک برگ تنباکو به وسیله حرارت، هوا یا خورشید قابل بهبود یافتن است.
بهبود با حرارت: در این روش، برگ‌های سبز تنباکو در یک انبار کاه عایق دار کوچک که توسط بخار، گرم می‌شود آویزان می‌شوند.
بهبود با هوا: این روش برای برگ‌هایی که به روش چیدن ساقه درو شده باشد، مفید است که باید در معرض هوا قرار گیرد.
بهبود با خورشید: سایر اشکال تنباکو در مجاورت با نور خورشید بهبود می‌یابند بدین صورت که باید مقابل خورشید آویزان شوند.
مرحله نهایی، که به انگلیسی aging (جا افتاده کردن) نامیده می‌شود، مرحله مراقبت از برگ‌های بهبود یافته است که برای جا افتادن برگ‌ها و بهتر شدن طعم آن‌ها صورت می‌گیرد.

   
كريستف كلمب در اولين سفر خود به آمريكا به سال ۱۴۹۲ متوجه شد اهالي آنجا دود حاصل از سوختن برگهاي يك گياه عجيب را به داخل ريه هاي خود مي كشيدند.

اين مردم تصور مي كردند برگهايي كه دود مي كنند براي مداواي بعضي ار بيماريهاي سودمند است.
آنان اين برگها را در آيين هاي قبيله اي هم دود مي كردند.بوميان آمريكا براي دود كردن آن گياه از نوعي چپق بنام "توباكو " استفاده مي كردند. لذا مردم اروپا اين گياه را توباكو ناميدند و در زبان فارسي با قرار دادن حرف «ن» قبل از حرف «ب» به «تنباكو» تغيير نام يافت.كريستف كلمپ هنگام باز گشت به اسپانیا ، مقداری از برگها و دانه های گیاه توتون را به عنوان یک گیاه جادویی و عجیب به آن کشور آورد و این آغاز ورود توتون از امریکای مرکزی به اروپا بود.پس از آن كه يك پزشك اسپانيايي در سال ۱۵۰۰ تخم اين گياه را براي كشت به اسپانيا آورد و تا سالها كشت و توسعه و استفاده از آن جنبه تحقيق داشت .در سال ۱۵۶۰ آن نيكوت سفير فرانسه در پرتغال كتابي درباره خاصيت تخريري توتون انتشار داد و كلمه نيكوتين بعداً از اسم همين ديپلمات گرفته شده .

   
احتمالا هیچ فرمی به اندازه فرم بیلیارد تداعی کننده پیپ و پیپ کشیدن در اذهان عمومی نیست .

فرم مورد علاقه بسیاری از افراد مانند تالکین ، انیشتین و بسیاری دیگر از مشاهیر علاقه مند به پیپ و تا به امروز هم محبوبیت خود را در بین علاقه مندان حفظ کرده است .

ریشه نامگذاری لغت بیلیارد باز میگردد به کلمه فرانسوی Bille که معادل انگلیسی آن  Stick  می باشد . شاید هم به خاطر شنک مدور و مستقیم این فرم باشد که تداعی کننده چوب بیلیارد است .دارای کاسه استوانه ای شکل از بالا تا پایین و معمولا به ارتفاع 1.5 تا 2 اینچ می باشد .

امروزه بسیاری از بیلیارد ها بصورت استوانه کامل نیستند ودر لبه های بالایی و پایین کاسه و به اصطلاح پاشنه کاسه بصورت گرد و مدور ساخته می شوند همچنین کاسه دارای شیب ملایمی به سمت جلو تقریبا در حدود 2 درجه می باشد که به زیبایی ظاهری آن کمک شایانی می کند .

همانطور که از نام این فرم بر می آید ، در فرم کلاسیک بیلیارد ، شنک گرد و مستقیم و معمولا طول آن به اندازه ارتفاع کاسه ، می باشد . هر دو فرم استم  Tapered و Saddle در بیلیارد مورد استفاده قرار می گیرد و طول استم در حدود 2 اینچ می باشد.

فرم بیلیارد در طول زمان الهام بخش بسیاری دیگر از فرم های پیپ بوده است. فرم های Oom Paul , Chimney , Pot , Canadian همگی از بیلیارد الهام گرفته شده اند البته با مشخصات خاص خود .بعنوان فرمی اصالتا صاف و مستقیم شناخته می شود اگرچه امروزه با انحنای ½ و ¾ نیز ساخته می شود .بیلیارد در طیف رنگی وسیع و با انواع فینیشهای رایج ساخته می شود .
در سراسر دنیا سازندگان پیپ بیلیاردهایی با سبک و سیاق خاص خود تولید و روانه بازار می کنند .

   
همانطور که از نام این فرم میتوان فهمید ، ریشه ها و دلایل سلطنتی در نامگذاری آن دخیل بوده است.

در حقیقت این فرم پیپ برای شخص پرنس آلبرت که بعدها بعنوان ادوارد هفتم در بریتانیا تاجگذاری کرد ، طراحی و ساخته شده است .در آن زمان پرنس آلبرت که فردی خوش ذوق و شیک پوش بود به دنبال پیپی ظریف و زیبا که تا آن زمان ساخته نشده بود می گشت .

پیپ سازی بنام  Emil Loewe بنیان گذار و مالک شرکتی بنام خود در لندن ، پیپی برای پرنس آلبرت طراحی کرد که در انتهای کار بصورت فرمی کاملا کلاسیک و ساده و بدون هیچ اضافاتی از آب در آمد .

تشکیل شده از : کاسه ای گرد و کوتاه که به شنکی مدور و کوتاه متصل است و در انتها به استمی مخروطی شکل و بلند بطول تقریبا 3/5 اینچ و بصورت خمیده و با انحنایی در حدود یک هشتم ختم می شود .

طرح اولیه این پیپ بصورت ماهرانه ای در قالب یک فرم خمیده طراحی شده بود البته در فینیش های مختلف : در رنگهای روشن و تیره ، بصورت صاف و مسطح و صیقلی و یا سندبلاست و با رینگ هایی از جنس نقره و نیکل و ....

این فرم بصورت چرچ واردن هم ساختع می شود که بدلیل اندازه ها و نسبت های کوچک بسیار سبک و مناسب برای نگه داشتن در دهان بین دندان ها می باشد .

و در آخر اینکه : فرمی شاهانه و سلطنتی که در بین عوام جایگاه خود را پیدا کرد .

   
می توان گفت برادر بزرگتر فرم PRINCE می باشد با همان ظاهر گرد و توپی شکل با کمی فشردگی از بالا و پایین که البته نسبت به PRINCE از نظر اندازه بزرگتر است .


این کاسه بزرگ و سنگین در انتها به شنکی درشت و ضخیم که معمولا بصورت خمیده است و با انحنایی از یک چهارم تا یک هشتم ، متصل می شود .
دیواره ضخیم در این فرم برای مقابله با حرارت و گرم شدن پیپ بسیار مناسب است و همچنین باعث راحتی قرار گرفتن پیپ در دست می شود .
این فرم پیپ معمولا بصورت فینیش صاف و ساده طراحی می شود در رنگهای روشن و گاهی به رنگ طبیعی چوب و حتی بعضی اوقات بدون هیچ گونه رنگ که حتی در این حالت هم به زیبایی می درخشد .
درباره ریشه نام گذاری این فرم می توان این طور تصور کرد : نویسنده ای که در خلوت خویش در آرامش و سکوت ، پیپ در دهان و در بین دندان ها ، بر روی کاغذ خم شده و در عالم فکر و خیال خود با جدیت در حال قلم زدن و خلق شاهکاری ادبی است !
و شاید بنابر همین تعریف و تصویر این فرم به نام AUTHOR به معنی نویسنده نام گذاری شده است .

چشمان بلوطی ات
از سراشیبی
افتاب پاییز فرو میریزد

درون قهوه ای ک ب یادت
در دهان سکوتم
مزه بوسه های نداده ات رامیدهد
میبینی
چه شیرین
تلخم میکنی از حجم نبودنت

پناه می برم به فنجان قهوه ام
پناه می برم به سکوت
به پاییزبه اشک به این دفتر پرازخط خوردگی به تمام چیزهایی فکر میکردم
دوستشان ندارم یک روزبدون تو دوست نداشتنی ها
دوست داشتنی ترند ?