نفسهایم بی تو بوی خاکستر سیگار پیرمردی را می دهد
که به جوان از دست رفته اش می اندیشد
اشک می ریزد
اما نه
انگار در نبودنت پبر تر از پیرمردی شده ام که در زیر سایه عصایش نشسته
و با خدایش حرفها دارد ✮

ديگر منتظر كسى نيستم
هر كه آمد
ستاره از روياهايم دزديد
هر كه آمد
سفيدى از كبوترانم چيد
هر كه آمد
لبخند از لب‌هايم بريد
منتظر كسى نيستم
از سر خستگى در اين ايستگاه نشسته‌ام و پیپم را در دست گرفته ام ...

جمعه ها تعطیل است؛
من
هیچ کاری
جز پیپ کشیدن و قهوه نوشیدن و دلتنگی
با دوست داشتنِ
عمیق ترِ تو ندارم ...!

این هم توصیه یک از روسای قبایل ماداگاسکار است: " اگر با برادرت درافتاده ای و می خواهی او را بکشی، اول بنشین و پیپت را چاق کن."
" پیپ اول" که تمام شد، متوجه می شوی که مرگ، روی هم رفته، برای خطای انجام شده مجازاتی سنگین است و خود را راضی می کنی که تنها با چوب و چماق به جانش بیفتی. آن وقت " پیپ دوم" را چاق کن و تمامش کن. سرانجام قانع می شوی که به جای کتک زدن می توانی دعوایش کنی.
بسیار! آن وقت " پیپ سوم" را چاق کن؛ آن را که تمام کردی، پیش برادرت می روی و او را در آغوش می گیری.

منبع: قصه از این قرار بود ، لایوراوالیاسیندی ، ترجمه اعظم رسولی و مژگان مهرگان ، نشر نی

‌ مرا به
خلوت می کشد
قهوه ای چشم هایت
و عمق ِ نگاهت
پاکی دریای عشق است
که زیبایی را
به  تفسیر ِمهربانی ات واداشته
چگونه می شود؟
این چشم ها را دید و ...
از دوست داشتنت شعری نگفت؟
"دوستت دارم بانوی ِ من"

شنبه تعطیل، همان
جمعه ی کنار آینه است
که همه چیزش
دوچندان شده است!!
پس باید دوبرابر پیپ کشید...

از صبح‌های دور از تو نگویم، که مانند است به شب!
که مانند است به اوجِ چله‌ی زمستان!
ابدی جان..
هر شب، غمت در دل است و عشقت در سر
و هر صبح، عشقت در دل و خاطره‌ات در سر! این مرد تمام لحظه های بدون تو را پیپ تنفس میکند...
طلوع کن  صبحم را، که عمری‌ست بی خورشید روزهایم شب میشود و بی مهتاب، شب‌هایم روز...

اصلا من فکرمیکنم جنس عاشقی های طهران فرق میکند...
یعنی یک طور عجیبی آدم را مُجاب میکند به عاشقی کردن...
این ک توی تراس خانه ات  بنشینی، حافظ بخوانی، به یادش پیپ تنفس کنی...
یادرغمگین ترین حالتش رَستاک گوش کنی...
اینکه روی پُل پارک وِی با  سرعت بروی و شیشه ماشین را بدهی پایین و عطر یاری که هیچ وقت نبوده مستت کند...
جنس عاشقی های طِهران فرق میکند...
هرماشینی که از کنارت عبورمیکند یاد کسی را دود میکند که اینگونه شهر پر از آلودگی شده یعنی...؟ دودِ آسمان را که میبینی بیشتر هوس میکنی ، خاطره هایت را دود کنی ...
از کافه "آرتین" نگویم که  دلت نمیخواهد چشم از دلبر و لب از قهوه های تلخ برداری...
من غریبیِ طهران رادوست دارم...
اصلا قرار بعدیِ عاشقی مان، طهران
چندسال بعد...!
دوباره تو بیا زندگی ام را مثل چای شیرین هم بزن...
بعد هم برو و دلشوره ی چندسال نبودنت را روی دلم بگذار...
موافقی؟
من تورا به تراس و پیپ و حافظِ طهران قول داده ام...
نگذار بدقول شوم...

بيا قرار بگذاريم هر چند شنبه
در خوابى...
خيالى...
کافه ای...
جايى...
يك دل سير
هم را ببينيم...

صبح جمعه ات به خیر
هر کجا هستی، به یاد من باش.
من با تو قهوه نوشیده ام،و بایادت پیپ کشیده ام،
سفرها کرده ام،
از جنگل، از دریا، از آغوش تو شعرها نوشته ام،
رو به آسمان آبی پرخاطره از تو گفته ام، تو را خواسته ام.

آه ای رویای گمشده!
هر کجا هستی صبح جمعه ات به خیر..