به قرن سوم و چهارم هجری قمری برگردم
زکریای رازی بشوم تو ... را کشف کنم
مزه‌مزه‌ات کنم ... من را بگیری
بعد...  از سرم بپری
بی‌خیالت شوم ...
صبح شود ... به خودم بیایم

تو را مزه ‌مزه کنم
شهر به شهر بروم ... برسم به ١٤٩٢میلادی
کریستف کلمب بشوم...  تو را کشف کنم
به کسی نگویم...
نشانی‌ات را به کسی ندهم
نقشه‌هایی که کشیدی
که برات کشیدم ... بسوزانم ... به باد دهم

کشتی‌ها را در اقیانوس غرق کنم
چپق سرخ‌ پوستی بکشیم
آهو شوی ... تو را به اسم جدیدت صدا کنم
بخندی...
چپق را چاق کنی
عقاب شوم ... پر بگیرم
در آغوش تو ... آشیانه کنم
و دیگر به شهر ری
به قرن چهاردهم خورشیدی
به ترافیک پارک ‌وی .... !!!برنگردم

من یک مهاجرم
از رویایی به رویایی دیگر
گاه از قطب جنوب سر در می آورم  
گاه از دریای کارائیب
گاه سفیدم گاه، سیاه
با زردها چای می خورم
با سرخها چپق می کشم
من در همه جا زندگی می کنم
سرزمین من به پای غازهای وحشی چسبیده است...

چهره ام را در نوشته هایم جست و جو کن
آلبوم من
پر از عکس هاییست که
یا من تنها هستم،
یا عکس ها قیچی شده اند!
هیچ کس
از دیدن تنهایی یک مرد با پیپ برلبانش به وجد نمی آید...

شبانگاه، آنجا که بیل و کلنگها در گوشه ای می خوابند؛
نگهبانان شب، چپق هایشان را از آرزو پر می کنند.
گاه میشود که خواب روند و دیگر خاطر شان جمع نباشد.
گاه به دنبال معنایی می گردند قصه ای
ستاره ای شاید.
.
دودِ چپقِ رؤیاهایشان
چونان راهی ست بلند که ما آمده ایم
چونان مسیری دراز که می رویم
چونان نفس های عمیقی که در این راه می کشیم.
.
خواب
تنها چیزی ست که سهم خودمان است؛
حتا اگر تمام نغمه ها
سرودهایی کهنه باشند،
حتا اگر قلب های آوازه خوان چونان فانوسی روغنی
در دستان سوزنبان، سوت و کور شده باشد،
حتا اگر نام خود را فراموش کرده باشیم وُ
خانه هایمان ویران شود،
سّرِ خواب برایمان باقی میماند؛
که خواب، سهمِ همه ی ماست
که خواب، والاترینِ چیزهاست.
.
مردم سرود میخوانند؛
مردمی که دهانشان سرودِ قلب میخواند،
مردمی که باید بخوانند یا بمیرند، مردمی که سرود قلبشان میخشکد
اگر دهانشان خاموش بماند ...
.
.
#کارل_سندبرگ
ترجمه : #بابک_زمانی
از کتاب : من مَردُمَم / نشر ثالث

من میتوانستم
درمانی برایِ سردرد هایت باشم
میتوانستم پیپ روی لبانت  باشم،
سُرفه هایت باشم
خنده هایت باشم...
میتوانستم قدم هایت باشم
در لحظه به لحظه‌یِ طهران!
یا پیراهنت باشم،
رَج به رَج...
نخ به نخ...
همان قدر نزدیک...
همان قدر نزدیک...!

جمعه جان
به دلگیریهایِ امروزمان خوش آمدی,
به کِش مَکِش های درونیمان,
به زیر بار نرفتن های دلتنگیمان, به قهوه های تلخ و پیپ کشی هایمان خوش آمدی،
به امروزمان خوش آمدی,
ما جز تو دیواری کوتاه تر پیدا نکردیم
که دلتنگی هایمان را روی لحظه هایت بتکانیم و خوشحال باشیم
چون تو هستی حالمان دگرگون شده,
تو ولی آرام باش,
اصلَن به ما توجهی نکن,
ما عادت داریم تقصیر را, خیلی شیک از خودمان برمیداریم,
به تنِ دیگر میپوشانیم,
ولی همه مان میدانیم,
که تو خوب ترین روزِ خدایی....

وقتی که تو نیستی
من حُزن هزار آسمانِ بی اردیبهشت را
گریه می کنم...

یک پیپ خسته و سنگین ،
فنجانی قهوه در سایه های پسین،
عاشق شدن در دی ماه
مردن به وقتِ شهریور
...
وقتی که تو نیستی
هزار کودک گمشده در نهان من
لای لای مادرانه ی تو را می طلبند...

در پس این سلول انفرادی از جنس گوشت!  سالهاست (منی)  زندانی شده ...
گاهی می آید از پنجره چشمانم به بیرون خیره می شود، بغض میکند و به آرامی پیپ می کشد...

و سعادت
مگر همین نیست که انقدر بودنت زیاد باشد که حواسم را پرت کند
که
غذا بسوزد
شیر سر برود
قهوه سرد شود...؟

#اردیبعشق❤️

مینویسند اردیبهشت...
میخوانم #اردیبعشق...
مگر میشود بهارنارنج باشد
عطر شکوفه در کوچه پس کوچه ها باشد و توبا یک #پیپ برلبانت،غرق در رویا نشوی؟
مگر میشود با این همه زیبایی اردیبهشت را #اردیبعشق نخواند ؟...
لبخند #اردیبعشق روی لب های توست، توکه میخندی برایم زمین ،چیزی از بهشت کم ندارد...


اصلأ ذات بهار تغییر و تازگیست، وقتش رسیده #پیپ هایی را که مدت هاست پابه پای لحظه های دلتنگیم که با من سوختند را تازه کنم...
باید همین روزها #پیپ های خسته ام را بسپارم به #پدرپیپ_ایران #ماسترورحیمی عزیز،
تا با دستهای با تجربه اش خستگی زمستان را از تن #پیپ هایم بیرون بیاورد و با همان تبسم #معلم گونه همیشه بر لبانش به من انرژی بدهد و تجربه ی سالیان خود را بدون هیچ چشم داشتی در اختیارم بگزارد...

بوی اردیبهشت می آید در این حوالی...بوی لوس ترین دختر بهار...که لای موهای فرخورده ی خرمایی رنگش عطر شکوفه های گیلاس است و از چشمهای سبزش شیطنت میبارد...خلاصه که آب و جارو کنید راه را برایش...این دخترک لوس بهاری دلش به نازکی شیشه و قهرش به سختی صخره هاست...
شاید حوا دلش بهانه ی بهشت را گرفته بود و آدم دستش خالی بود که خدا اردیبهشت را آفرید ،  خدا #اردیبعشق را آفرید ...