غروب تمام جمعه های نبودنت را دود کردم در کافه ای !کافه ای دور دست ... خاطره ای میان من و تو نیست در قهوه های فرانسه آن ! لیوان هایش ماتیک خورده نشده به لبانت ! خاطرم مشوش نیست به یاد تلخند هایت ...حتی صدایت لابه لای سکوت ، صدایم نمی زند!! غروب تمام نبودنت ، سخت که نه ! اما عجیب گذشت ! باور کن تمام فعل های رفتن صرف می شود ، حتی اگر عاشقش باشی . نه غروب دلگیرست نه جمعه ! فقط کمی من دلگیرم ...همین !

پنجشنبه ها
متعلق به آدم های خاص زندگی ست
آنهایی که حالِ مان را خوب می کنند
افکار خوشبینی دارند
پیپ می کشند و عمیق فکر می کنند
عقاید منحصر به فردی دارند گاهی یک کودک هم خاص بودن را در خود جای می دهد احتیاج نیست دنیا را زیر و رو کنیم گهگاهی با یک توجه کوچک خاص ترین افراد را در اطرافمان می یابیم و میشود یک پنجشنبهِ دلنشین را ساخت اتفاق های پراز شلوغی یک هفته پرکار را فراموش کنید و از کنار هم بودن لذت ببرید
پنجشنبه تون بدون بی قراری
بدون دلتنگی
بهترین روز را بسازید

☀️صبح ها
باید یکی باشد
یکی که دزدانه نگاهش کنی
دزدانه راه رفتنش را بپایی
و دزدانه ببوسی اش،
و محکم بغلش کنی
و در حضورش...
طعمِ تلخیِ قهوه ات را نفهمی

#صبح_بخیر?

پیپت را روشن کن و در سکوت شب
نقش رویاهایت
را به تصویر بکش
ایمان‌داشته باش به خدایی
که نا امید نمی کند
و رحتمش بی پایان است ...

‌
وای از
بی حواسی اول صبح !
تا بخواهدشیرینی رویای دیشب ازسرت برود
ویادت بیافتد مدتهاست او رفته...
وتو تنهایی...
میبینی دوتا فنجان قهوه  مانده روی دستت ...

‌
بوی صبح می‌دهی
و گنجشک‌ها،
در خنده هایت پرواز می‌کنند
حسودی‌ام می‌شود
به خیابان‌ها و درخت‌هایی
که هر صبح،
بدرقه‌ات می‌کنن
دلم می‌خواهد یک‌بار دیگر
شعر را،
خیابان را،
تمام شهر را،
با کودک مهربان دست‌هایت
از اول
قدم بزنم و پیپ بکشم ...

چشمانم را که می بندم، به دنیای کوچک خودم سفر میکنم ...
غروب آفتاب است ، روی یک صندلی چوبی نشسته ام ، و مثل کارکترهای فیلم های هالیوود پیپم را تنفس میکنم ، باد لابه لای مزرعه ی موهایت می پیچد ، زمان می ایستد و من روز ها، هفته ها ، و تقویم ها ، به چشمان قهوه ای  کافئین دارت، خیره می شوم...انقدر در زیبایی تو گم میشوم که یادم می رود  چرا جمله ام را با غروب آفتاب شروع کرده ام ...

تعبیر چشمان بسته و پیپ های بر لب یک راز کوچک است میان تمام  شاعران ...

‌
آلبومی دارم
پر از عکس های تو
که فقط جمعه ها بازش می کنم

و می نشینم به تماشایت
پیپم را چاق میکنم ، قهوه ای را تلخ می نوشم
و با شیرینی نگاهت  
خودم را
به جمعه ای دیگر می رسانم ...

تو تنها دلخوشی جمعه های منی !

جمعه...
قهوه
سیاه ، من است ...
دوست دارمش
ولی ...
تلخی اش ،
می آزاردم

بهار که می آید
یک شکوفه بیشتر به درختِ
دوست داشتنت اضافه می شود !

بهار که می آید
روزهای دوست داشتنت
شیرین تر می شود ...
قهوه را دم کن تا پیپم را چاق کنم ... حیف است از این شب ها ساده بگذریم...