گاهی فقط یک حاشیه ی امن و آرام می خواهی ؛
به دور از تمامِ دوست داشتن ها
به دور از تمامِ دلتنگی ها
به دور از تمامِ خواستن ها ، نخواستن ها ...
تو باشی و یک پیپ ، یک فنجان قهوه ی داغ ، چند تکه شکلاتِ تلخ و یک موسیقیِ ملایم ،
چشمانت را ببندی ، لم بدهی وسطِ یک بیخیالیِ مطلق و تا چشم کار می کند ؛ عینِ خیالت نباشد !

جمعه است‌‌‌‌...
مرا به کافه های
چشمانت
دعوت کن
مرا
جایی که تلخ ترین فنجان قهوه اش
در کنار امن آغوشت شیرین است
دعوت کن...

مرا به کافه هایی که در منوی خواسته هایم
فقط یک تو باشد،یک پیپ
و یک فنجان شعر داغ و تازه
که روی لبانت
طعم عشقق را می دهد
دعوت کن.

Let's get lost in a world made of old books, coffee,pipe ,camp fires, adventure, rainy days & late night conversations with people we love.

بیایید توی دنیایی ساخته از کتابهای قدیمی،قهوه،پیپ،آتیش کنار چادر،ماجراجویی،روزهای بارونی و گفتگوهای دیروقت شبونه، با کسایی که دوستشون داریم گم بشیم.

همیشه فکر میکردم چشم های رنگی خاص اند !
اینکه مرد رویاهایم باید چشمانی رنگی داشته باشد
چشمانی که بشود انقدر از آن نوشت تا عالم و آدم را دیوانه کند ...
مردِ من!
چشمهای خاص را تو داری
چشمانِ قهوه ایی نچندان سوخته...
من حاضرم با قهوه ی چشم های تو کامم تلخ شود
تا اینکه سبزیِ درخت ها وآبیِ دریا حواسم را پرت کند!

لطفا حواستان به دست هایی که میگیرید باشد...
زمانه بعد از شما دست های خالی شان را پر میکند
گاهی با "قلم"
گاهی با "سیگار"
و بیچاره کسی که هر دو دستش
پر شده باشد...

مرد باشی یا زن فرقی نمیکند
دلت که بگیرد دستت از زمین و زمان کوتاه میشود
زن باشی،
لاک ناخنهایت را پاک میکنی، موهایت را گره میزنی یا گریه میکنی یا اینکه سرت را با بافتنی هایت گرم میکنی
مرد که باشی،
خیابان هارا قدم میزنی و
پیپ چوبی لعنتیت را روشن میکنی که مبادا بغضت بشکند و گریه شود ...
فرقی نمیکند،
دلتنگی زن و مرد نمیشناسد...

همیشه سیگار کشیدنت عذابم میداد
راستشو بخوای بیشتر از روی حسادتم بود!
نکه بخوام مثل شاعرها و نویسنده ها بگم چون لبات بهش میخورد حسودیم میشد نه...!
حسادت میکردم
چون میدونستم آدما وقتی سیگاری میشن که خیلی غصه داشته باشن...
و غصه داشتن میتونه از نداشتن یه آدم به وجود بیاد!
من که کنارت بودم!
پس مطمئنا اونی که غُصشو میخوردی من نبودم!

لبخندهم میتواند بی رحم باشد!
مثلاوقتی که ازعصبانیت محکم میزنی روی سینه اش و ژست میگیری، ازپاکت سیگار، یکی راگوشه لبت میگذاری وسیگارروی لبت بهانه میشودتابریده بریده بگویی ازچشمم افتادی
ازصمیم قلب میدانی که دوستش داری و چندساعت بعدهمه چیزفراموش میشود.
اماوقتی واقعاهمه چیز تمام شده باشد
نه روی سینه اش میکوبی
نه باژست سیگارروشن میکنی
نه میگویی ازچشمت افتاده
فقط یه لبخندسردکوتاه میزنی وبانگاه دنباله دار میگویی خداحافظ...

.

سیگار میڪشم
تا از هر بوسه اش
شعله ای متولد شود
با هر پک آن ڪامی بگیرم
از شعلای سوزانش
تا با حسرت ڪامش
برلبش بنشانم
اندوه اندیشه ام را...
در طعنه سیگاری روشن ڪنم
تا از عطر بوی لبم
دودی رها ڪنم به عشق لب#تو

این تلخ بوسه...
شڪست نبودنی است
از خستگی ثانیه های بدون تو
ڪه تلخی نبودن هایت را
با طعنه سیگاری روشن می کنم،
سیگاری میکشم با طعم بوسه
تا شعری شوی در یک روز خیالی
از ڪوچه دلم رد شوی...

یک روز می فهمی، شبیهش میشوی، اما
فریادهای تو کجا و آه پنهانی
او پشت قاب عینکش در خود فرو رفته
در کافه ای با قهوهو پیپ و پاییز طولانی