☕️
دختر کافه نشین تلخ ترین قهوه تُرک
قعر فنجان دو چشمان تو فال افتاده
پلک بر هم بزنی طالع من نحس شود
بنشین، زندگی ام دست زوال افتاده

پیش از این
عاشقان
از عشقشان که می گفتند
می خندیدم !
اما
به مهمانخانه که بازگشتم
قهوه ام را در تنهایی که نوشیدم
دانستم که چگونه
خنجری از تبار عشق
پهلو می شکافد و
بیرون نمی رود .

هیچ

قهوه ای

قهوه تر از

قهوه ی چشمان تو نیست.....

کمی از چشم هایت
درون فنجانم بریز...
میخواهم این بار
رد نگاه قهوه ای ات
سر از فال من در آورد ....!

زندگی...گاهی...
یک فنجان قهوه داغ است،
که یک عصر با لذت می خوری،
و بعد در دلچسبی طعم ساده
و خوبش می گویی؛
هیچ چیز آنقدرها هم سخت نیست!

توو فال من مشغول جولانی
از لحظه ای که اسممو گفتی
تو واسه من اون قهوه ی داغی
که از دهن هرگز نمیفتی

من فال تمام
شبهای بی تو بودن را
در مردمک چشمان قهوه ایت
دنبال می کنم
فنجان های قهوه
که فقط رجز میخوانند

هیچ سیگاری
نبودنت را گردن نگرفت
هیچ کافه ای
فنجان فراموشیت را بدستم نداد
خودت بگو نبودنت را
چگونه بمیرم....

ﺩﺭ ﭘﯽ ﮐﺎﻓﻪ ﺩﻧﺠﯽ ﻫﺴﺘﻢ
ﺗﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻩ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﻮﺩﻡ
ﺩﺳﺖ ﻭ ﺩﻟﺒﺎﺯﺍﻧﻪ
ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺳﺖ ﺑﺸﻮﯾﺪ ﮔﻬﮕﺎﻩ
ﻭ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺷﺪﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ

ﮐﺎﻓﻪ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﻪ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺛﺎبتو تلخ ﻭ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺁﻩ
ﮐﺎﻓﻪ ﺍﯼ پیپ ﺯﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﻪ ﺷﻤﻊ
ﻭ ﮔﺮﺍﻣﺎﻓﻮﻧﯽ
ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ...ﮔﻞ ﮔﻠﺪﻭﻥ /ﺑﻮﯼ ﻣﻮﻫﺎﺕ /ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﻣﻮ ...

ﻭ ﺗﻮ ﯾﮑﻤﺮﺗﺒﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﻨﯽ
ﮐﺎﻓﻪ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻭﺳﻂ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻠﻌﻨد

تنها دو چشم
تنها دو چشم داشتم
دو دریچه ی کوچک
و این برای دنبال کسی گشتن
در جهانی که خیلی بزرگ است
کم بود ...

مرا ببخش
اگر پیدایت نکردم ...