چه حماقتیست..

این قهوه خوردن های من،

وقتی تو نیستی و من هستم!

و درست وقتی فنجان های من خالی

و فنجان های تودست نخورده!

در گوشه ی اتاق بی پنجره آرام؛
برروی صندلی چوبی کهنه،
زیر نور چراغ زنبوری،
مردی پیپ میکشد
از لای لبهای خشکیده اش
دود بیرون میخرامد
و پیش پشمانش
بانویی در حاله های دود
می رقصد
بانویی ظریف اندام
که با محو شده دود
پر میکشد
گویی رقص یک پری
که در پیپ زندگی میکند


پ_قاف

دیروز ششی پر ز هوایی مسموم


امروز چو بسته های بهمن خالی

هیچ اندیشه‌ی بدی را در سر یا دل خود جای مده.
"كنفسيوس"

قهوه‌ی نوش آباد طعمی دیگر دارد: شیرین است و عطر گلاب و هل از آن به مشام می‌رسد. از قدیم در مناطق مختلف کاشان رسم بوده که این قهوه‌ی غلیظ در مناسبت‌های مذهبی و به صورت نذری به مردم تعارف شود. جوان‌های نوش‌آباد تصمیم گرفتند که این قهوه‌ی به‌خصوص را احیاء کنند و به گردشگران بشناسانند.

این جوانان مراسمی را در نیمه‌ی شعبان (۲ خرداد ۱۳۹۵) تهیه دیدند و از اهالی شهر و از گردشگران دعوت کردند تا عصر هنگام، در جلوی ورودی شهر زیرزمینی از این قهوه‌ی سنتی رونمایی کنند و اسم مناسبی هم برایش انتخاب کردند: قهوه‌ی انوشه.

قهوه‌ی انوشه هنوز هم در بعضی خانه‌ها در نوش‌آباد تهیه می‌شود. مخلوطی‌ست از قهوه‌ی عربی، کاکائو، دارچین، گلاب، شکر، هل و آب، که در دیگ مسی به مدت پنج ساعت روی آتش ملایم و با راه و روش مخصوص دم می‌کشد تا جا بیافتد. در قدیم، دانه‌های قهوه را می‌کوبیدند و سپس الک می‌کردند تا آماده‌ی دم کردن شود. این قهوه به‌خاطر طعم آشنایی که دارد، بزرگ و کوچک نمی‌شناسد. خاطرات کودکی اهالی نوش‌آباد با پذیرایی قهوه‌ی سنتی در مراسم ترحیم و عزاداری و اعیاد مذهبی که در فنجان‌های کوچک، به جای چای صرف می‌شد، گره خورده‌ است.

نوش‌آباد یا انوشاباد قدمتی طولانی دارد. در کتب تاریخی آمده که پادشاهی از سلسله‌ی ساسانیان آن را بنا کرده و چشمه‌ی نزدیک به آن نیز به تخت نوشیروان معروف است. انوشاباد منزلگاهی در مسیر ری به اصفهان بود و به گواهی شواهد تاریخی، مورد هجوم سلجوقیان و سپس قوم مغول قرار گرفته. به همین علت است که شهر زیرزمینی سه طبقه‌ی این شهر که پناهگاه ساکنان آن بوده امروزه از دیدنی‌های شگفت‌آور اطراف کاشان محسوب می‌شود.

چشیدن قهوه‌ی انوشه و بازدید از شهر زیرزمینی به امتحانش می‌ارزد. قهوه‌ی انوشه در مخزن آب انبار شهر زیرزمینی نوش‌آباد در روزهای پنج‌شنبه، جمعه و تعطیلات رسمی کشور منتظر شماست. اگر در روزهای هفته اما در گروه بزرگی به نوش‌آباد می‌روید با مسئولین هماهنگ کنید تا برای گروهتان تدارک قهوه‌ی سنتی و متفاوت را ببینند، که آماده کردنش به چندین ساعت وقت نیاز دارد.

در جست‌و‌جوی بین منوها و کافه‌داران سراغ کافه کرپ رفتیم که در منوی آن توضیحات مفصلی برای قهوه‌های تخصصی و ابزارهای دستی نوشته شده و در برخی موارد محصولات منو با اسامی اصلی‌شان آوانگاری شده‌اند. از حافظ صفایی، از مدیران کرپ‌کافه و دانش‌آموخته‌ی هتلداری و جهانگردی درباره‌ی شیوه تنظیم منوی کافه کرپ پرسیدم: «ما برای تنظیم منو دغدغه زبان فارسی داشتیم و برای اسم‌گذاری آیتم‌ها خیلی فکر کردیم. هدف‌مان این است که اسم انگلیسی درست با توضیحات فارسی بتواند نام بین‌المللی محصول را به مشتری معرفی کند. یک سری اسم‌ها استاندارد هستند و ما اجازه نداریم اسم آن‌ها را عوض کنیم، مثل بیلیز (Baileys، نوعی نوشیدنی ایرلندی). و یک سری اسم‌ها من‌درآوردی هستند و حاصل ابتکار صاحبان کافه‌ها. اسامی استانداردی هم هستند که فارسی‌شان هم استفاده می‌شود. ما وقت انتخاب آیتم‌ها بررسی می‌کردیم که اسم انگلیسی را استفاده کنیم یا فارسی.»

در منوی کرپ به مواردی مثل فرش‌جویس و دیتوکس واتر در کنار اسامی ابتکاری برمی‌خورم. و او درباره‌ی انتخاب نام محصولات برای منوی کافه‌شان توضیح می‌دهد: «مثلا هات چاکلت را گذاشتیم شکلات گرم، اما دیتوکس واتر را همین‌طور نوشتیم و در توضیحش معرفی کرده‌ایم که همان آب سم‌زدا است، تا مشتری هم با انگلیسی‌اش آشنا بشود و هم با فارسی آن. منوی بدون توضیحات فاقد ارزش است و آیتم‌ها وقتی توضیح داشته باشند هم فرهنگ‌سازی می‌شود و هم مشتری اسم درست را یاد می‌گیرد.»

بی‌شک هدف از چنین گزارش‌هایی پافشاری بر استفاده از واژگان فارسی در تمام حالات و شرایط نیست. زبان فارسی پیوندی عمیق با زبان عربی دارد و از زبان‌های دیگر مثل فرانسوی و انگلیسی هم واژه‌هایی به آن وارد شده و جا افتاده، هدف این نیست که کلماتِ جا افتاده در زبان مردم را به‌زور فارسی کنیم و بیفتیم در دام ایرادگیری، نوک پیکان به سمت کلماتی‌ست که معادل‌های پویا و زنده دارند، به سمت پنیر، پیاز، خیار و مانند این‌ها که هنوز نمرده‌اند تا به آن‌ها چیز و آنیون و کیوکمبر بگوییم.

"آیسد تی لیمو !"

"نوشیدنی‌های ترکیبی که با آوانویسی اسامی انگلیسی‌شان در منوی کافه دیده می‌شوند."
شما درباره‌ی زبان منوی کافه‌ها چه فکر می‌کنید؟ از تجربیات و مشاهدات‌تان پای همین گزارش برای ما بنویسید.
شاد باشید.

سیگار زیر لب....


دودی غلیظ...

ریه ام بی تقصیر است...

زندگی بی رحم است...

زندگی لحظه به لحظه شده است...

زندگی شوق ندارد دیگر...


زندگی کام...

زندگی کام به کام سیگار.

دلم پُر است از آهنگ ِ كافه ي غمگين

نصيبم از تو فقط يك ترانه ي خالي است



بياوريد كه قليان ِ رنج را بكشم

جهان بدون ِ تو يك قهوه‌خانه ي خالي است

چای ؟



قهوه ؟



نسکافه ؟



نمی دانم!



هر کدام دیرتر خنک و تمام شود



تا بهانه با تـو بودنم بیشتر شود!