عصرانه
دلم یک گوشه ی دنج
در یک کافه میخواهد
فقط من و تو
در ازدحام جمعیت این شهر
فقط تو را ببینم ..
تو قهوه تعارف کنی
من غرق در قهوه ای چشمانت
طعم خوش بودنت را
بنوشم و پیپم را چاق کنم...

هر غروب
مردی که به خانه برمی گردد
به هوای زنی
که دست هایش می لرزد
در کافه ای پیپ تنفس میکند و قهوه می نوشد
از مغازه ای شکلات  می خرد
دنبال یک شاخه رز صورتی می گردد
و با خودش می گوید
این حسِ بی قرار
نمی تواند عشق باشد

هر روز زنی
با آخرین سؤالش
در گورستانی دفن می شود
"آیا او مرا دوست داشت؟"

به اندازه ی تمامِ فالوده های تابستان
به اندازه ی باران
وقتی کولر روشن است!
می چسبی...
به اندازه یک فنجان قهوه و کشیدن یک پیپ ،بعدازیک روز سخت کاری میچسبی...
اصلأ تو آخرین لذتِ دنیایی
که اشتباها اینجا به دنیا آمده...

آلبومی دارم
پر از عکس های تو
که فقط پنجشنبه ها بازش می کنم
و می نشینم به تماشایت ، پیپ میکشم،
قهوه ای را تلخ می نوشم
و با شیرینی نگاهت  
خودم را
به جمعه ای دیگر می رسانم ...
تو تنها دلخوشی
پنجشنبه های منی !

بایدتمام دغدغه ها را تاکرد
روی طاقچه ی بیخیالی گذاشت
باید غصه ها را مچاله کرد
و از پنجره پرت کرد بیرون
اول هفته، یک گوشه دنج میخواهد
بایک فنجان قهوه و‌ یک پیپ چاق ‌‌‌...

صبح شنبه بخیر

جمعه ها،
نه این که تعطیل باشد برای من!
فقط

دو فنجان قهوه می‌ریزم و بعد با خیالت،
می نشینیم روی صندلی های لهستانی کهنه ی روی ایوان و همانطور که خیره شده ایم به دلگیریِ غروب آفتاب، به تو فکر می کنیم و پیپ میکشیم!

غروب جمعـه دلبر می‌خواهد، دو فنجان قهوه می‌خواهد
اندکی مکث و بعد "دوستت دارم"‌های
فراوان... همین است که: زل می‌زنیم به پنجره و
قهوه از دهان می‌افتد! نداریم نیست کـه دلگیر و
تنها هستیم، جمعه دلبر می‌خواهد و ...

کافه ای بی حوصله ام...
با قهوه های لال...
سال هاست...
در من...
خبری از آمدنِ عشق نیست...

رفتنِ تو را فقط كافه‌ چی فهميد
از آن جايی كه
روز به روز
انتخاب قهوه هايم تلخ تر شد !

میان نگاه تو
جا خوش کرده
تمام جهان
قهوه چشمانت را
در فنجان دلم بریز
فال خوب من
حال خوب توست...