درون  کافه با خودم گفتم
که از امروز
فراموشت کنم دیگر
و غم‌های فراوان را
بشویم از دل و  
بسپارمش در گور یادت را

تلخ را با تلخی قهوه بباید شست
دریغ اما
که یادت چون گلی زیبا
برآمد از دل فنجان..

بی تو یعنی در همین ساعاتِ تلخِ قهوه خیز

میز و فنجان هست و من همراه را گُم کرده ام

تو واقعيت دارى،مثل قهوه
مثل بى خوابى...
و يا شايد خيال باشى
مثل فال، مثل خواب...
تو چه واقعيت باشى چه خيال
كامم از نبودن تو تلخ مى شود...

قهوه اش را كه نوشيد
#چشمانش را بست
آرام تكيه داد.
انگار كسى را به ياد آورده باشد...
مى گريست......☔️?

من میتوانستم
درمانی برایِ سردرد هایت باشم
میتوانستم پیپ لعنتی‌ات باشم،
سُرفه هایت باشم
خنده هایت باشم...
میتوانستم قدم هایت باشم
در لحظه به لحظه‌یِ تهران!
یا پیراهنت باشم،
رَج به رَج...
نخ به نخ...
همان قدر نزدیک...
همان قدر نزدیک...

یک نفر قهوه مینوشد
یک نفر پیپ میکشد
یک نفر قدم میزند
یک نفر گریه میکند
هرکسی درد خود را جوری درمان میکند ...

و زندگی تلخ است
قهوه همان آرزوهای ماست
همان قهوه ای که ما از روزگار تلخِ تلخ می خواهیم
همان قهوه ای،
که روزگار برایمان می آورد
وما
از تلخی آن شکر میریزیم ،شاید کمی تلخینش کمتر شود
زندگی همان منوی زمان است،
همان گارسونی ست که منو را به دست ما میدهد
و می گوید، چی میل دارید؟
وما میگوییم پیپ کشیدن آزاد است؟
راستی
کنار میزمان پیر مردی را میبینم کتاب بدست و پیپ میکشد و می خواند، تلخ ترین روزگارش را.
و به یاد روزگار تلخش، قهوه تلخ می نوشـد
آری روزگار و زمان و سرنوشت
قهوه را تلخ کرده اند
و پیپ یار تنهایی و شکر ماست

‏به نظرم نزدیک ترین نوشیدنی برای تعبیر ‎عشق میتونه "‎قهوه" باشه!
یه تلخیایی داره اما می‌چسبه!
جنس بد زیاد داره ولی اون با کیفیتش رو اگه پیدا کنی، طعمی داره که تا همیشه یادت میمونه!
یه بار بخوری تمام شب رو بی خواب میشی و بی خواب میشی و بی خواب...

بیخیالش... قهوه میل دارین؟

عڪس خـود را دائمی،در قهوه فالت ڪرده ام
شـوق چشمـانم ڪه دزدیدی،حلالت ڪرده ام

مهــر باران مـی شـوی در دست تنهاییِ مـن
شڪ خود را غرق در هـر احتمالت ڪرده ام

سـوز دوری، تیـر را در قلب بهمـن وصـله زد
در زمستان فکر و دل را گرمِ شالت ڪرده ام

طعم لب هایت شرابی بی نظیر ست بر لبم
جان و دل را من فدا در اشتعالت ڪرده ام

خال یک گیلاس و لبها باغ سیبی جفت آن
قصد صد پیمانه،از لب ها و خالت ڪرده ام

شعر من از بس تورا تصویر شد،تا آخرش

پـر تماشاگـر ترین تصویر سالت ڪرده ام

بی پرده بگویم
جایت خالی است
مانده ام
چون شبی بی شعر
کافه ای بی قهوه
کوچه ای بی عابر...