‏شاعری در من است

که صبح های دوشنبه را

بیدار می شود،

تنهایی،پیپ می کشد،قهوه می نوشد.

وبا خودش ،می رود

تا غروبِ جمعه....

وسالهاست

که هجوم تکرارها

اورا مجاب نکرده

به تنهایی

«عادت »کند..!!!

تو می رفتی
تا آبی ترین رویایت
من اما
ثابت روی همان صندلی نشسته ام
با کمی تفاوت
که دیگر کتاب نمی خوانم
قهوه ندارم
پیپ نمی کشم
نفس
نمی کشم..

هر چه زود تر
به خانه برگرد

"سیگار"

عامل اصلی سرطان است

مثل سیگار
              خطرناک ترین دودم باش
شعله آغوش کنم ،
                    حضرتِ نمرودم باش

مثلِ سیگار بگیرانم و خاکستر کن
هرچه با من همه کردند از آن بدتر کن

مثل سیگار تمامم کن و
                                ترکم کن باز
مثل سیگار تمامم کن و
                                  دورم انداز

او کــه از رفتنِ تو سود زیادی برده

مردِ سیگار فروشِ سرِ بازارچه است...!

و مرگ مُردن نیست
و مرگ تنها نفس نکشیدن نیست!
من مردگان بی‌شماری را دیده‌ام که راه می‌رفتند، حرف می‌زدند، سیگار می‌کشیدند و خیس از باران، انتظار و تنها را درک می‌کردند، شعر می‌خواندند و می‌گریستند

کاری با تو نداشتم!
گوشه دنج کافه همیشگی
خلوت کرده بودمو پیپم را نفس میکشیدم...
آمدی
قهوه ات را خوردی
چشم هایت را جا گذاشتی
و رفتی
حالا من ماندم
با ازدحام کافه ای شلوغ
با تقدیر و فال همیشگی ام
چشم هایت...

اگر نتوانم
در کنارت پیپ بکشم... یا
با تو قهوه بنوشم
کافه ها به چه کار می‌آیند؟
و اگر نتوانم بی هدف با تو پرسه بزنم
خیابان‌ها به چه کار می‌آیند؟
و اگر نتوانم
بی هراس نامت را در گلو بگردانم
کلمات به چه کار می‌آیند؟
و اگر نتوانم فریاد بزنم
«دوستت دارم»
دهانم به چه کار می‌آید؟

"دوستت دارم های " من
هر صبح
با آفتاب نگاه تو
طلوع می کند...
قهوه ام را  شیرین نمی ڪنم
چشمهای تو
برایم کافی ست....

من در شور عشقم
محبوب من !
چه نعمت بزرگی است
اینکه صبحگاهان چشم باز کنی
و کسی را ببینی
که صدایش می کنی
محبوب من !
چقدر خوب است که قهوه را
در دستهای تو بنوشم
و شب را در باغی معطربگذرانم
چه نعمت بزرگیست
اینکه زن
انسانی را بشناسد !
که کلید عیب را به او هدیه می کند
و حامی اوست
من به همه ی زبانها ی دنیا دوستت دارم
آیا تو نام دیگری
به غیر از «محبوب من» داری؟!