چای گیجی وسط کافه ی دنیا بودم

قند لبخند تو پیش همه محبوبم کرد

دور کردند تورا تا که مرا سرد کنند

تلخی بی کسی ام قهوه مرغوبم کرد

کرگدنِ بهار
در شکارِ عاج می‌میرد
سوپِ جِنسی سرو می‌شود
قبائلِ متمدن می‌بلعند
قبائل فقیر نگاه می‌کنند / ...
در من بنگر
 فصل به شاخِ دیگر می‌پیچد
 درخت /رسوخ می‌کند
و دارکوبِ تابستان / از نو ساخته می‌شود ! ...

اُرگاسمِ حیات در تپانچه‌ی سَر
چکانده به ماشه‌ی شامگاهان
دَریده در یوزِ بخت‌برگشته‌ی روز
دوان در شکسته‌ی شوکران
سرابِ گوران
به تَه مانده‌ی آدمان / ...

دست گُم کردم
از صبح ، ده بار گُم کردم
صد بار صدایش زدم ،/
تابستان در ایوان چرت می‌زند
یک پیپ چوبی دارد
نمی‌کشد
با او می‌ایستد
ژست می‌گیرد
و افق یک دیوارِ سیمانی را
به پرواز می‌کشاند ! .

هوا
سرد است و
آتشِ نگاهِ تو روشن...!

چایِ باران
در فنجانِ قهوه ای چشمم
دَم کشیده است ؛

نترس!
شانه ات را نزدیک تر کن
دردهایم از دهن افتاده اند...

پیش از این
عاشقان
از عشقشان که می گفتند
می خندیدم!
اما
به مهمانخانه که بازگشتم
قهوه ام را در تنهایی که نوشیدم
دانستم که چگونه
خنجری از تبار عشق
پهلو می شکافد
و بیرون نمی رود!

چون قهوه بدست گیرد آن حب نبات
از عکس رُخش قهـوه شود آب حیات
عکس رُخ او به قهـوه دیــــدم گفتــم
خورشید بــرون آمده است از ظلمات

می چسبی به من
شبیهِ چاییِ بعد از خواب
سیگار بعد از غذا
یا عطرِ بازمانده بر لباسی که پارسال می پوشیدی ...
می چسبی
به اندازه ی تمامِ فالوده های تابستان
تمامِ گوجه سبز های نمک زده ی سیدخندان ..
به اندازه ی باران
وقتی کولر روشن است!
می چسبی

تو آخرین لذتِ دنیایی
که اشتباها اینجا به دنیا آمده

اشتباه از ما بود
اشتباه از ما بود که خوابِ سرچشمه را در خیالِ پیاله می‌دیدیم
دست‌هامان خالی
دل‌هامان پُر
گفت‌وگوهامان مثلاً یعنی ما

کاش می‌دانستیم
هیچ پروانه‌ای پریروزِ پیلگیِ خویش را به یاد نمی‌آورد...

حالا مهم نیست که تشنه به رؤیای آب می‌میریم
از خانه که می‌آیی
یک دستمال سفید، پاکتی سیگار، گزیده‌شعر فروغ
و تحملی طولانی بیاور

احتمالِ گریستنِ ما بسیار است...

ساعت کار پاسارگادتاباک کاهش یافت :

شنبه تا پنج شنبه 10 صبح تا هشت شب
جمعه ها ١١ صبح تا ساعت ١٨

تعطیلات رسمی فروشگاه فعال است
از یازده صبح با هماهنگی قبلی
تعطیلات حتما تلفنی هماهنگ کنید
09352200077

کاری با تو نداشتم!
گوشه دنج کافه همیشگی
خلوت کرده بودم
آمدی
قهوه ات را خوردی
چشم هایت را جا گذاشتی
و رفتی
حالا من ماندم
با ازدحام کافه ای شلوغ
با تقدیر و فال همیشگی ام
چشم هایت...