اشتباه از ما بود
اشتباه از ما بود که خوابِ سرچشمه را در خیالِ پیاله می‌دیدیم
دست‌هامان خالی
دل‌هامان پُر
گفت‌وگوهامان مثلن یعنی ما!
کاش می‌دانستیم
هیچ پروانه‌ای پریروز پیلگیِ خویش را به یاد نمی‌آورد.

حالا مهم نیست که تشنه به رؤیای‌ آب می‌میریم
از خانه که می‌آیی
یک دستمال سفید، پاکتی سیگار، گزینه شعر فروغ،
و تحملی طولانی بیاور
احتمالِ گریستنِ ما بسیار است!

آتش سیگار و درد بی وفایی های یار
هر دو سوزانند اما این کجا و آن کجا

شب که می آید دلُ فنجان چای لعنتی
هر دو #لرزانند اما این کجا و آن کجا

خطورِ برف بر ذهنِ زمستان
و کولاک شعر در بزم تنهایی اَم
دست در دستِ نخی سیگار
قدم میزنم خاطرات دیرین را
در زمستانِ سرد و گاه زیبا
هم صدا با برف

غروب جمعه زندانست و دیوار

و یا چیزی شبیه کافه انگار

اسیر قهوه های تلخِ تُرک و

انیس تو فقط کبریت وسیگار

پاهایم
از تخت درازتر شده‌اند
دست‌هایم
حتی به لامپ می‌رسند
صدای موسیقی‌ام
از تمام دیوارهای آجری رد می‌شود

زل می‌زنم
به عکس سرخ‌پوست‌ها در کامپیوتر
و با تو قهوه می‌نوشمو پیپ میکشم
مثل کریستف کلمبی
که اتاقش را
از سرزمین‌های ناشناخته بیشتر دوست دارد

جلوى پاى بعضى‌ها بايد يك خط بكشيم و بگوييم:
ببين فلانى جانم من شب تا صبح صبح تا شب به تو فكر ميكنم...
من عكسهايت را روزى هزاران بار زير و رو ميكنم
من جاى تو هم در كافه ها قهوه مينوشمو پیپ میکشم
من نگرانت ميشوم
خلاصه در يك كلام،
برايت جانم را ميدهم
تو اما از اين خط جلوتر نيا
من تو را با فاصله دوست دارم
من به اين دوست داشتن عادت كرده ام
باور كن عشق،همه چيز را خراب ميكند !

فکر کردن ِ به تو
قهوه ی عصرانه ی هرروز من است
تلخ است ،اما سرحالم میکند
برای به تحریر درآوردن
عاشقانه هایی ناب
ڪه
وامدار ِ خیالِ خوش خاطرات توست ...

فکر کردن به تووو
شاعرم میکند
شاعری که دفترش پر است از
واژه های ناب و موزون?
فکر کردن به تو
برکتِ غزلهای من است