مثلا برای خودمان کلبه‌ی کوچک و دنجی داشتیم کنج یک جنگل سبز و در آن آرام و بدون دغدغه زندگی می‌کردیم.
مثلا صدای کلاغ‌ها بود و سارها، مثلا بی‌خبر بودیم از محدودیت‌ها و حصارها.
مثلا کاری به کار هم نداشتیم و سرزنده و مشتاق و خوشبخت زندگی می‌کردیم. با کسانی که دوست داشتیم هر غروب می‌نشستیم روی بام یا ایوان و وداع خورشید و رجعت ماه را در نهایت آرامش و شُکوه، تماشا می‌کردیم. مثلا هوا سرد می‌شد و کنار شومینه پیپ میکشیدیم قهوه می‌خوردیم و کتاب می‌خواندیم و حرف‌های خوب می‌زدیم. مثلا از رنج و بیماری و اندوه و ظلم، نشانی نداشتیم و ساکن اصیل‌ترین و سبزترین کوچه‌های بهشت بودیم و بی هیچ تظاهری، حالمان خوب بود.
مثلا باد سرد پاییز می‌وزید و آغوش مهربانی داشتیم برای پناه گرفتن، یا برگ‌های خشک و نارنجی می‌ریخت و شور و اشتیاق عجیبی داشتیم برای قدم زدن.
و جهان پر بود از درخت‌های سبز و چشمه‌های جوشان و آسمان پر بود از پرنده‌های آوازخوان و ستاره‌های درخشان و ابرهای پر باران.
مثلا زیر سقف چوبی و آرام کلبه، با صدای جیرجیرک‌ها می‌خوابیدیم و با تلنگر نرم آفتاب پشت پنجره بیدار می‌شدیم.
مثلا برف می‌نشست پشت شیشه‌ها و دانه می‌ریختیم برای گنجشک‌ها و گرم بودیم میان دیوارها و کِیف می‌کردیم.
مثلا همه چیز شبیه به یک خیال‌بافیِ شگفت‌انگیز بود،
اما حقیقت داشت.

جذب عضو انجمن پیپ

جهت عضویت در انجمن پیپ عکس چهره خودتان را با پیپ یا سیگار برگ برای تلگرام ۰۹۳۵۲۲۰۰۰۷۷ ارسال نمایید

تا بعد از دوران کرونا دورهمی خوبی داشته باشیم

سلامت باشید

https://www.pipeclubiran.com

مرد هم که باشی..
گاهی شبها ، آنقدر دردناک میشود
که ، با یک فنجان قهوه
یک پیپ پاسارگادتاباکی
تا صبح به دوست داشتن کسی فکر میکنی..
که چند خیابان آن طرف تر
به فراموش کردن تو فکر میکند..!

او کــه از رفتنِ تو سود زیادی برده

مردِ سیگار فروشِ سرِ بازارچه است...!

گفت :
کاری میکنم سیگار را ترک کنی

ترک ام کرد
سیگارم چند برابر شد..!

غمت هر شب روی کاناپه لم می دهد
و پیپ می کشد و قلبم را دود می کند...
دارم خفه میشوم !
هوای تو را کم دارم...

زمستان دارد
به بهار بر می‌گردد
شايد تو هم به من بازگشتی
ولي ديگر سياهی به موهايم بر نمي گردد...
قهوه های از دهن افتاده و پیپ های نیم سوخته ی خاموش طعم خوبی ندارند ...
و عشق هر چقدر هم شعبده بازِ ماهری باشد
نمی تواند
اندوه را در دست هايش غيب كند
و شادی را از كلاه‌اش بيرون بياورد! ...

"دوستت دارم های " من
هر صبح
با آفتاب نگاه تو
طلوع می کند...
قهوه ام را  شیرین نمی ڪنم
چشمهای تو
برایم کافی ست....

من در شور عشقم
محبوب من !
چه نعمت بزرگی است
اینکه صبحگاهان چشم باز کنی
و کسی را ببینی
که صدایش می کنی
محبوب من !
چقدر خوب است که قهوه را
در دستهای تو بنوشم  
و شب را در باغی معطربگذرانم
چه نعمت بزرگیست
اینکه زن
انسانی را بشناسد !
که کلید عیب را به او هدیه می کند
و حامی اوست
من به همه ی زبانها ی دنیا دوستت دارم
آیا تو نام دیگری
به غیر از «محبوب من» داری؟!

بی تو یعنی در همین ساعاتِ تلخِ قهوه خیز

میز و فنجان هست و من همراه را گُم کرده ام