گرچه میڪوشم ،بخندم آبروداری ڪنم








طعمِ لبخندم به جز در قهوه ی قاجار نیست

عاشق بودن تنهایی غریبی ست ..
نه دل می ماند و
نه دلداری
کاغذهایت همه خالی از واژه می شوند
کتابهایت همه سفید
فنجان قهوه ات پراز سرنوشت تلخ
عاشق بودن جهان تنهایی ست
باران تنهایی ست
پیاده روی در شهر تنهایی ست
عاشق بودن
پنجره ای ست روبروی قبرستانی وسیع
که تنها یک گور دارد
آن هم تنهایی ست ...

قهوه می ریزم برایت نیستی آنسوی میز
هی شکر میریزم و تلخ است جای خالی ات

مانده ام تا چکار باید شدبا همین روز های تکراری
کاش می آمدی شبی از ره دردهای زمانه برداری

بس که بانظم می کنم صحبت خوب فهمیدشاعری هستم
با نگاهی به سمت من آمد باصدایی رسا غزل داری

سالها از قبیله ی بغضم سهم من زخم ناجوان مردی
کاش آوار غم و هجران روی دوشم دوباره برداری

آنفدر خسته ام از این دوران از همین روزگار لعنتی
ازتنم خستگی نمی راند دیگران قهوه های قاجاری

زیر کوهی عظیم ازغصه سالها دست و پا می زنم
بر دلم هیچ کس نمی بیند گرده ای فارغ از گرفتاری

با توجه به حجم بالای سفارشات تهران و شهرستان خواهشمندیم
جهت دریافت به موقع کالای خود هرچه زودتر نسبت به ثبت سفارشات مورد نیاز خود اقدام عاجل بفرمایید بدیهی است سفارشات شهرستان و شلوغی پست در دوران کرونا و همچنین حجم بالای سفارشات نوروزی حتما چند روز قبل اقدام به خرید نمایید
لازم به ذکر است قیمت کلیه کالا ها از اول فروردین ۱۴۰۰ به روز خواهد شد
مراجعه حضوری ‍حتما با هماهنگی قبلی لطفا بدون هماهنگی مراجعه نکنید
پاسارگادتاباك

دیگر از توصیف ماه مهر و آبان خسته ام
از صدای خش خش برگ درختان خسته ام


آخرین برگم که روی بید مجنون مانده ام
دیگر از خوش رقصی این بید لرزان خسته ام


مثل یک چترم که مال آدمی آواره است
عاشق مُردادم و از فصل باران خسته ام


من نه تنها از تمام کوچه های سوت و کور
بلکه از هر ازدحامی توی تهران خسته ام


قهوه های تلخ تُرک و کافه های سرد شهر
دیگر از فال سیاه توی فنجان خسته ام


من شنیدم آینه با شانه می گفتا شبی
از تماشای چنین فردی پریشان خسته ام


مرده شور این دل دیوانه ام که ساده است
چون شما نه! از خودم دیگر به قرآن خسته ام

غروب جمعه زندانست و دیوار

و  یا  چیزی  شبیه  کافه  انگار

اسیر  قهوه های  تلخِ   تُرک  و

انیس تو فقط  کبریت وسیگار

??




گاهی دلت یک عشقِ بی اندازه می خواهد
همصحبتی محبوب و پُرآوازه مـی خواهـد

گاهـی فقط یک قهوه در یک صبحِ پاییزی
یک دفتر و خودکار و شعری تازه می خواهد

شاید...
واژه ای در وصف تو
دردفتر خیس پس از #باران
نیابم !پس
مپرس  از دل من کیستی
#کلبه ات کجاست؟
که قهوه خورده ام
و
فال را تو تعبیری♥️

جلوى پاى بعضى‌ها بايد يك خط بكشيم و بگوييم:
ببين فلانى جانم من شب تا صبح صبح تا شب به تو فكر ميكنم...
من عكسهايت را روزى هزاران بار زير و رو ميكنم
من جاى تو هم در كافه ها قهوه مينوشم و پیپ میکشم...
من نگرانت ميشوم
خلاصه در يك كلام،
برايت جانم را ميدهم
تو اما از اين خط جلوتر نيا
من تو را با فاصله دوست دارم
من به اين دوست داشتن عادت كرده ام
باور كن عشق،همه چيز را خراب ميكند !