میان
روزمرگی‌ام
در میان
قهوه و چای
و در دلِ کلماتی که
گاه می‌خوانم
میان برگ گلی که
نگاه میکنمش
و در میان نوا
و کلام موسیقی
میان فیلم‌های
عزیزی که گاه می‌بینم
تو در حضوری و انگار
در کنار منی
کجای تصویری؟!
که هستی
انگار و حقیقتاً
اما
نبوده‌ای هرگز!

دلتنگی تو
درد دور بودنت رو
بدتر میکنه!
دود ميكنم
با این پیپ پاسارگادتاباکی
تا فقط بگذره این روزام
گوشمو پر می‌كنم
از آهنگ صدات
كفِ خيابونای طهرون و
متر میكنم
همیشه، گوشه ترين
قسمتِ كافه ها رو
انتخاب می‌كنم
و سيگارم میشه بهمن
خودم میشم
تمومِ تویی که ندارمت
همه چيز و
با تلخی دلتنگی دور بودنت
کنار یه اسپرسو دوبل حل ميكنم
حالا من و پیپ و
این قهوه لعنتی
تا کی منتظر بمونیم؟!

طرح حمایت از کسب و کار های آسیب دیده توسط انجمن پیپ ایران

طرح دو روزه حمایت از کسب و کار ها

ماسترو رحیمی در صفحه اینستاگرامشون در حال درج استوری های تبلیغاتی رایگان

جهت کسب کار ها و حمایت از

اعضای انجمن پیپ ایران هستند 

درخواست خود را برای تلگرام ۰۹۳۵۲۲۰۰۰۷۷ ارسال نمایید .

https://www.instagram.com/mastro.rahimi

ماسترو رحیمی مدیریت انجمن پیپ ایران و اولین طراح و سازنده پیپ در ایران 

حامی هنرمندان و موسیقی خیابانی و حمایت از کسب و کار های آسیب دیده از کرونا 

می چسبی به من
شبیهِ چاییِ بعد از خواب
سیگار بعد از غذا
یا عطرِ بازمانده بر لباسی که پارسال می پوشیدی ...
می چسبی
به اندازه ی تمامِ فالوده های تابستان
تمامِ گوجه سبز های نمک زده ی سیدخندان ..
به اندازه ی باران
وقتی کولر روشن است!
می چسبی

تو آخرین لذتِ دنیایی
که اشتباها اینجا به دنیا آمده

گیر کرده است زمان
روی دل خوشی بودنت
و پیپ هایم...
ساعت را به جلو نمی برند
قدم هایم رو به گذشته می روند
و ولیعصر
نرفته ترین خیابان این شعر است.

تلخی
قهوه ی
شب ِ
دوری
و درد
خوابمان را بردند
خوش بخوابی جانم
با
خیالاتِ
وخیمی
که پر است از عطرت
تا سحر پشتِ نمِ پنجره ها
جان
به
لب
میمانم
با یک پیپ

تو را دوست دارم
مثل پیپ هایم!
نمی‌خواهم تو را با آب...
یا باد
با تقویم میلادی یا هجری
با آمد و شد موج دریا
با لحظه‌های کسوف و خسوف قیاس کنم
بگذار فال‌بینان
یا خطوط قهوه در ته فنجان
هر چه می‌خواهند بگویند

چشمان تو تنها پیشگویی است
برای پاسداری از نغمه و شادی در جهان...

در آن سپیده دم که آمدی
چون شعری زیبا
آفتاب وبهار نیز با تو آمدند
کاغذهای روی میزم سبز شدند..
پیپ هایم جوانه زدند...
قهوه مقابلم مرا سر کشید
بیش از آنکه بنوشمش
زمانی که پدیدار شدی
اسبان تابلوی روبرویم
ترکم کردند و به سوی تو شتافتند...!

چون قهوه بدست گیرد آن حب نبات
از عکس رُخش قهـوه شود آب حیات

عکس رُخ او به قهـوه دیــــدم گفتــم
خورشید بــرون آمده است از ظلمات

پیپ کشیدم نبودنت را ...
این قهوه هم سرد شد!
حتما باز هم
پشتِ آن ترافیک همیشگی گیر کرده‌ای...
می دانی جانم‌!
انتظار کشیدن دلهره دارد
دلهره از اینکه نیایی!
اما چشیدنِ این قهوه سرد ترسناک است!
بعضی چیزها نباید از دهن بیفتند ،
چون دیگر طعم گذشته را ندارند ...!