فنجانی که به دست هایت وابسته شده بود
قهوه ای که آرزو داشت فال تو باشد
راهرویی که برای عطرت جان می داد
و ساعتی که خودش را به خواب می زد تا بیشتر
کنار هم باشیم،
ما زمین را،
ما درختان را،
ما برگ های پاییز را،
ما زمستان را،
ما تمام شهر را
با عشقمان به جنون رسانده بودیم
اما آن روزها
حرفهایت بوی رفتن می داد
و این را
تمام کافه های شهر شهادت می دهند.

زیباترین انسانی ڪه دیدم،
چشم رنگی‌ نبود
قد بلند، لباس چهارخانه ای معروف ،
مو بور یا سیگارِ خاص به دست
هیچ ڪدام اینها نبود
مدل یا برند معروف تبلیغات هم نبود
پول دار ،
کت و شلوار مردانه شیک به تن هم نداشت
زیباترین ها فقط شبیه به حرفهایشان هستند...
و چقدر دوست داشتنی اند
انسانهایی ڪه شبیه به حرفهایشان هستند.
ساده می خندند،ساده حرف میزنند،
بی ریاتر از چیزی که تو حتی فکرش را نمیکنی صمیمی میشوند و عاشقانه سالها پای یک عشق باقی می مانند
کلمه دوستت دارم را طوری هدیه ات می کنند که وجودت بلرزد از شنیدنش ، دستانت را انقدر محکم فشار میدهند که هیچگاه فکر نکنی تنها مانده ای ،
چقدر دوست داشتنی اند آدمهای ساده??

❖
زندگی در حقیقت??
مثل قهوه است
سیاه "تلخ و داغ"
اما میشه توش شیر ریخت
تا روشن بشه
میشه توش شکر ریخت
تا "شیرین" بشه
و میشه کمی صبر کرد
تا خنک‌ بشه??
‎‌‌‌❖

قوی بودن را یاد بگیر

که وقتی لغزش های پر تلاطم این زندگی لعنتی ،تو را ،
روانت را
آرامشت را به یغمای بی پایان میبرد
مثل کوه بزرگ و سنگین پشت خودت بایستی...

که وقتی از جبر زمانه ؛
دست خودت را بگیری و مردانه بلند کنی!
قوی بودن را یاد بگیر ...

هیچکس در این دنیای خاکی دلش برای تو و لحظه های به هدر رفته ات نمیسوزد !
که وقتی سراغی ازشان نگیری ککشان هم نمیگرد که روزی کسی بود
که خوب بود ...!

قوی زندگی کردن را یاد بگیر ...
که وقتی متلاطم از تمام روز های از دست رفته هستی ،
خودت را بلند کنی قهوه ای درست کنی و تمام ناملایمات را از تارو پود ت پاک کنی ....

مثلا برای خودمان کلبه‌ی کوچک و دنجی داشتیم کنج یک جنگل سبز و در آن آرام و بدون دغدغه زندگی می‌کردیم.
مثلا صدای کلاغ‌ها بود و سارها، مثلا بی‌خبر بودیم از محدودیت‌ها و حصارها.
مثلا کاری به کار هم نداشتیم و سرزنده و مشتاق و خوشبخت زندگی می‌کردیم. با کسانی که دوست داشتیم هر غروب می‌نشستیم روی بام یا ایوان و وداع خورشید و رجعت ماه را در نهایت آرامش و شُکوه، تماشا می‌کردیم. مثلا هوا سرد می‌شد و کنار شومینه پیپ میکشیدیم قهوه می‌خوردیم و کتاب می‌خواندیم و حرف‌های خوب می‌زدیم. مثلا از رنج و بیماری و اندوه و ظلم، نشانی نداشتیم و ساکن اصیل‌ترین و سبزترین کوچه‌های بهشت بودیم و بی هیچ تظاهری، حالمان خوب بود.
مثلا باد سرد پاییز می‌وزید و آغوش مهربانی داشتیم برای پناه گرفتن، یا برگ‌های خشک و نارنجی می‌ریخت و شور و اشتیاق عجیبی داشتیم برای قدم زدن.
و جهان پر بود از درخت‌های سبز و چشمه‌های جوشان و آسمان پر بود از پرنده‌های آوازخوان و ستاره‌های درخشان و ابرهای پر باران.
مثلا زیر سقف چوبی و آرام کلبه، با صدای جیرجیرک‌ها می‌خوابیدیم و با تلنگر نرم آفتاب پشت پنجره بیدار می‌شدیم.
مثلا برف می‌نشست پشت شیشه‌ها و دانه می‌ریختیم برای گنجشک‌ها و گرم بودیم میان دیوارها و کِیف می‌کردیم.
مثلا همه چیز شبیه به یک خیال‌بافیِ شگفت‌انگیز بود،
اما حقیقت داشت.

جذب عضو انجمن پیپ

جهت عضویت در انجمن پیپ عکس چهره خودتان را با پیپ یا سیگار برگ برای تلگرام ۰۹۳۵۲۲۰۰۰۷۷ ارسال نمایید

تا بعد از دوران کرونا دورهمی خوبی داشته باشیم

سلامت باشید

https://www.pipeclubiran.com

مرد هم که باشی..
گاهی شبها ، آنقدر دردناک میشود
که ، با یک فنجان قهوه
یک پیپ پاسارگادتاباکی
تا صبح به دوست داشتن کسی فکر میکنی..
که چند خیابان آن طرف تر
به فراموش کردن تو فکر میکند..!

او کــه از رفتنِ تو سود زیادی برده

مردِ سیگار فروشِ سرِ بازارچه است...!

گفت :
کاری میکنم سیگار را ترک کنی

ترک ام کرد
سیگارم چند برابر شد..!

غمت هر شب روی کاناپه لم می دهد
و پیپ می کشد و قلبم را دود می کند...
دارم خفه میشوم !
هوای تو را کم دارم...