تو خداوند نگاه پر تمنای منی

تو ضمیر ناخودآگاه غزل های منی

شبی از کوچه من عطر نگاه تو گذشت

تو دلیل پرسه های پرت وبی جای منی

کافه ای نیست که بی عطرتو باشد، شاید

تو درون قهوه ام فال و تماشای منی

من دیوانه که دنبال بهشتش نروم

توهمان سرخ ترین سیب معمای منی

گرچه یک ثانیه دنیای تواز دستم رفت

تو شریک آخرین لحظه ی دنیای منی

کافه را خلوت کن امشب کار دارم کافه چی
درسرم  امشب  هوای  یار  دارم   کافه چی

قهوه های  ناب  ترکی  را  برای  من  بیار
هم نشین یک شهره ی بازاردارم   کافه چی

بار کن  یک شربت اکسیر  ناب زعفران ؟
با  نگارم  وعده ی  دیدار دارم   کافه چی

کافه چی،سنگ صبورم ، روی میز من بیا
با  تو دنیایی  پر از اسرار دارم   کافه چی

گر نگاه  او  به  چشمان  من  افتاده   بدان
حال من مست ودلی هشیار دارم  کافه چی

یار من زیباست ،رویش مثل قرص ماه، من
ترس از چشمان  این  اغیار دارم   کافه چی

بازهم امشب  دلم را یار باش، آن دم  که من
سر به روی  شانه ی  دلدار  دارم  کافه چی.

قهوه ست چشمهاي تو، خوابم نمي بَرَد!
هي قهوه ميدهي تو وُ دل قهوه ميخَرد!

وقتي به چشمهاي تو من پيله ميكنم
پروانه وار، چشم تو از پيله مي پَرَد!

از بس حيا وُ حُجب تو داري كه اين مرا
لب هاي با خُدات به معراج مي بَرَد!

اخموست دستهاي تو تا دست ميدهم
رؤياي دست هاي مرا، پرده ميدَرَد!

با من كمي، فقط كمي اَي عشق، خوب باش
بي مهريَت براي دلم، قبر مي خَرد!...

فال قهوه ام

پراز آ رزوهایست

که من

غم نداشتنشان را




داغ داغ خوردم?

می خندم.
تو مست میشوی.
حتی با یک فنجان قهوه
که از خطوط ته آن خبر نداری.
می خندم
با اینکه می دانم
تمام خطوط موازی از ته فنجان من می گذرند.
تو، سرخی جا مانده بر لب فنجانم را می بوسی.
احساس می کنم
آن اتفاق ناگزیر
افتاده است.
پیش از آن که تو شمع روشن کنی
عود بسوزانی
یک دنیا بوسه حرامم کنی
با چشمانی که بین عسل و فروردین مردد است؛
برایم فال فروغ بگیری

من به خیانت عادت ندارم
اما مگر می شود به این لحظه گفت: نه؟

چشمانت همرنگ قهوه است…
تلخ اما…
اعتیاد آور

كام مى گيرم
از لحظات جوانى ام"""...
و دود مى كنم...
ثانيه به ثانيه
آرزوهاى شيرينم را...
كه طعم تلخ قهوه گرفته است...
در هوايى...
كه بوى تند سيگار مى دهد...
در اين ويرانكده ى مسكوت...
بر سر دو راهي افسوس و بغض...
ايستاده ام...
با قامتى شكسته...
در برابر چشمان مندرس زمان...
كه نااميدانه مرا نظاره مى كند...
تا پيدا کنم پاسخى..،
براى همه ى دردهايم...
من...!؟
"""""""""""""جوانى ام را..،
در ميان كدامين؟؟؟
انتظار...
جا گذاشته ام""

. بغض ها چاره ندارند، گلوگیر شدند
اشک ها تاب ندارند، سرازیر شدند

جاده هایی که پر از شوق رسیدن بودند
در پس حادثه ها سخت نفسگیر شدند

گرگ ها سیطره دارند به جنگل، وقتی
شیرها زخمی و وابسته ی زنجیر شدند

حق پرواز ندارند کبوتر هایی
که اسیر قفس کینه و تزویر شدند

و زمان تلخ تر از قهوه ی تلخ است امروز
فال های من و تو فاجعه تعبیر شدند

شعرها درد ندارند اگر، شاعرها
با غزلواره ی بی دغدغه درگیر شدند

روزها در گذر و خاطره ها می مانند
و چه زود آمدن ثانیه ها دیر شدند

"تقلب بی‌ضرر یک روش دیگر برای صرفه‌جویی‌ست که رستوران‌های غذای فوری و چای‌خانه‌ها مدت‌هاست آن را به‌کار می‌گیرند. اگر فنجان‌تان را تا لبه پر نکنید چهار فنجان می‌تواند پنج فنجان بشود! (بریده‌ای از مجله لایف)"

در ماه فوریه ۱۹۴۳ میزان قهوه‌ی جیره‌بندی‌شده از این هم پایین‌تر رفت و هر پوند قهوه برای بازه‌ی زمانی شش هفته‌ای ارائه می‌شد. حتی قوطی‌های فلزی قهوه جای خود را به بسته‌بندی شیشه‌ای دادند تا فلز مورد استفاده در قوطی برای مصارف جنگی استفاده شود. کافه‌ها در این زمان تنها یک فنجان قهوه به فروش می‌رساندند و حتی یکی از کافه‌ها قیمت فنجان دوم قهوه را که قبل از جنگ مجانی بود، صد دلار تعیین کرده بود! بالاخره با بالا رفتن نارضایتی مردم، قهوه از فهرست جیره‌بندی خارج شد، اما قیمتش افزایش پیدا کرد. این در حالی بود که سایر اقلام در فهرست باقی ماندند و به‌طور مثال شکر تا سال ۱۹۴۷ یعنی دو سال پس از پایان جنگ همچنان به صورت جیره‌بندی به فروش می‌رسید.
بریده‌هایی از مجله‌ی لایف:

                                                                               کوپن های قهوه

"با این‌که دوبار فیلتر کردن با استقبال متخصصان روبه‌رو نمی‌شود اما می‌تواند مقدار قهوه عصاره‌گیری‌شده را ۳۰٪ افزایش بدهد. با استفاده از کتری دم‌آوری قهوه و افزایش مدت زمان دم‌آوری، نتیجه‌ی مشابه قهوه اصلی حاصل خواهد شد، ولی قهوه تلخ‌تر می‌شود."

تابلوهایی مثل این مدتی‌ست در رستوران‌های زنجیره‌ای نصب شده‌اند. تا قبل از آپریل روی آنها نوشته شده بود قهوه نامحدود تا جایی که بتوانید بنوشید تنها به ازای ده سنت. (متن تابلو: جیره‌بندی قهوه – به علت جیره‌بندی ما نمی‌توانیم برای هر مشتری بیش از یک فنجان قهوه سرو کنیم.)

صف‌های طولانی قهوه نتیجه‌ی دیر شدن جیره است. این جمعیت آرام در تقاطع خیابان‌های برادوی و بانک در بالتیمور به‌خاطر کلیسا جمع نشده‌اند، بلکه منتظر قهوه‌اند.
ادامه دارد...

بوی تو که در فضای کافه می پیچد
بهار با هر چه گل و پرنده از پوست ما می گذرد
تو اگر نبودی آسمان ما ستاره نداشت...