امروز خاطراتت را بغل کردم ...
در خیابان های شهرهای دور رها کردم ...
به خانه که رسیدم دیدم،
زودتر از من بازگشته اند
یکی روی کاناپه ولو بود ...
یکی حمام میکرد و حوله میخواست...
یکی ایستاده بود
گوشه ی خانه و لبخند میزد...
یکی پیپ هایم را مانند یک مادر به آغوش کشیده بود...
یکی از من میپرسید
قهوه ام را غلیظ میخورم یا رقیق ...
هرکدام گوشه ای کاری میکردند...
عجیب است ،
خاطراتت از تو وفادارترند ...

سکوتی

کُنج این خانه فریاد میزند...

جمعه هم گویا درد میکشد

بی من...

بی‌تو...

بی ما.....

منو جمعه هنوز هم چشم به راهت نشسته ایم ... درست پشت میز همان کافه ای که بار اول چشمان قهوه ایت بی خابم کرد...

مرا دیوانه می کند
بوی عطر قهوه های با تو
تو با شکر  می نوشی
و من
به تلخی قهوه های با تو هم
رضایت دارم

اندوهت رابه برگهابسپار
واپسین روزهای پاییزت بخیر
دوست چهارفصل من!
یلدایت پرازمهربانی
صدای آمدن یلدا،آرام آرام به گوشمان
می رسد

#یلدایی_همراه_بابهار_اسلام_وجشن_میلادپیامبرمهربانیها

آخرین قهوه را هم به

سلامتی تو خوردم که

سیاهیش سیاه روزگارم

بود وتلخیش تلخیه کامم?

چای یا قهوه...؟!
فرقی نمی کند...
کافه چی نمیداند،
تنها که باشی...
تمام نوشیدنی های دنیا،
تلخند....

تو که یادت نمیاید
اما من خوب یادم هست
قرار بود
عاشقانه ترین صدای ساختمان از واحد ما بیاید،
وقتی تو فنجان قهوه ام را هم میزنی...

بوی یلدا را میشنوی؟
انتهای خیابان آذر...
باز هم قرار عاشقانه پاییز و زمستان..
قراری طولانی به بلندای یک شب..
شب عشق بازی برگ و برف...

پاییز چمدان به دست ایستاده !
عزم رفتن دارد...
آسمان بغض میکند... میبارد.
خدا هم میداند عروس فصل ها چقدر دوست داشتنیست...?

کاسه ای آب میریزم پشت پای پاییز...
و... تمام میشود?

پاییز، ای آبستن روزهای عاشقی، اظطراب های قبل از فال قهوه، قدم زدن های عاشقانه زیر باران، ارامش بعداز کشیدن پیپ ...
رفتنت به خیر...
سفرت بی خطر ?

دو فنجان قهوه سفارش می دهم..
و بی محابا دست هاے
تو را می گیرم
راحت باش !
هیچ کس ما را نخواهد دید
اینجا
...کافه خیال من است ...

#دوشنبه كه بيايد
هفته آرام مي گيرد!
بالغ است
نه دلش به دويدن خوش است
نه به رفتن رضا مي دهد...
با طُمانينه مي نشيند
قهوه اش را مي نوشد
فال هفته را مي گيرد
روي آينه برايم يادداشت مي گذارد
و مي رود!
#دوشنبه عاشق است
أز چشم هايش مي فهمم!