قهوه‌ی کربن-خنثی (Carbon-neutral Coffee)

جدیدترین «گواهینامه» برای ترویج قهوه و دیگر محصولات میان مصرف کنندگان حساس به محیط زیست برچسب «کربن-خنثی» است. قهوه به‌طور ذاتی محصولی است که قابلیت ایجاد تاثیرات منفی بزرگ زیست‌محیطی را دارد. در بدترین شرایط جنگل‌ها برای رسیدن نور خورشید به کشت‌زارهای قهوه از بین می‌روند که خود این کار باعث آلودگی آب با آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها، فرسایش و نابودی زیستگاه می‌شود. سپس قهوه به کشورهای پیشرفته می‌رود، روست می‌شود و برای مصرف‌کنندگان فرستاده می‌شود. این با مصرف انرژی و افزایش دی‌اکسید‌کربن و دیگر گازهای گل‌خانه‌ای که دلیل بزرگ تغییرات آب و هوای زمین هستند همراه است. همین مسئله بخشی از لذت قهوه‌ی صبحگاهی مصرف‌کنندگان حساس به محیط زیست را از بین می‌برد.
تجارت کربن-خنثی تجارتی است که در مجموع تمام فعالیت‌هایش هیچ نوع گاز گل‌خانه‌ای به جو اضافه نکند. اما تشخیص میزان خالص گازهای انتشاریافته‌ی یک شرکت کار ساده‌ای نیست. روسترها، واردکنندگان یا فروشندگان کربن-خنثی بیشترین نگرانی زیست‌محیطی را دارند. درحالی‌که کشاورزان ارگانیک می‌توانند به کاهش آلودگی در کشتزار خودشان کمک کنند، پرورش‌دهندگان قهوه‌ی سایه‌رو (Shade Coffee) و تولیدکنندگان اتحادیه‌ی جنگل‌های بارانی می‌توانند از جنگل‌های گرمسیری حفاظت کنند و این به‌طور غیرمستقیم برای همه سودمند است. جنبش کربن-خنثی نگران سلامت محیط زیست در تمام جهان است.
دستورالعمل مشترک جامعه‌ی قهوه (Common Code for the Coffee Community)

دستورالعمل مشترک جامعه‌ی قهوه که به ۴C معروف است، مجموعه قوانینی برای توسعه‌ی قهوه‌ی پایدار است. این دستورالعمل پس از ۴ سال مذاکره بین شرکت‌های قهوه، دولت‌ها و جامعه‌ی شهری تنظیم شد. ۴C استانداردهای زیست‌محیطی و اجتماعی برای تولید قهوه را پیشنهاد می‌دهد. این استاندارد به‌منظور بهبود قدرت اقتصادی تولیدکنندگان قهوه، شرایط کار و زندگی خانواده و کارگرانشان و نیز حفظ منابع طبیعی مثل جنگل‌ها، آب، خاک، گوناگونی زیستی و انرژی تنظیم شده است.

به گذشته خود هرگز نمی اندیشم، مگر آنكه بخواهم از آن نتیجه ای بگیرم.
"جواهر لعل نهرو"

گواهینامه‌ی یو.تی.زد (UTZ Certificate)

گواهینامه‌ی یو.تی.زد. یک برنامه و برچسب برای کشاورزی پایدار است. برچسب گواهینامه‌ی یو.تی.زد. روی بسته‌بندی بیش از ده هزار محصول مختلف در بیشتر از شانزده کشور جهان نقش بسته است. در سال ۲۰۱۴ گواهینامه‌ی یو.تی.زد. بزرگ‌ترین برنامه برای کشت پایدار قهوه و کاکائو در جهان بوده است. برنامه‌ی این گواهینامه شامل روش‌های مفید کشاورزی، مدیریت مزرعه، شرایط اجتماعی و زیستی و محیط زیست است. گواهینامه‌ی یو.تی.زد. بزرگ‌ترین برنامه‌ی قهوه‌ی پایدار در جهان است. در سال ۲۰۱۲، ۹٪از قهوه‌ی تولید شده در جهان گواهینامه‌ی یو.تی.زد داشت.
اتحادیه‌ی جنگل‌های بارانی (The Rainforest Alliance)
http://icoff.ee/fa/wp-content/uploads/2015/12/rainforest-alliance-150x150.jpg
اتحادیه‌ی جنگل‌های بارانی یک سازمان غیر دولتی (NGO) است که برای حفظ گوناگونی زیستی و تضمین معاش پایدار از طریق بازنگری در روش‌های استفاده از زمین، روش‌های تجارت و رفتار مشتریان فعالیت می‌کند. دفتر اصلی این شرکت در نیویورک است و دفاتری در آمریکای شمالی و جنوبی، آسیا، آفریقا و اروپا دارد و برنامه‌اش در بیش از ۱۰۰ کشور در حال اجراست. این شرکت که در سال ۱۹۸۷ تاسیس شده و پنج سال پیاپی چهار ستاره از چریتی نویگیتور (Charity Navigator) دریافت کرده است. اتحادیه‌ی جنگل‌های بارانی از کنترل نیروهای بازار به عنوان بخشی از استراتژی‌اش برای به دام انداختن جنگل‌زدایان بزرگ و جلوگیری از نابودی محیط زیست استفاده می‌کند: استخراج الوار، توسعه‌ی کشاورزی، دامداری و توریسم. این سازمان روش‌های پایدار را به کشاورزان، جنگل‌بانان و جنگل‌نشینان و فعالان توریسم آموزش می‌دهد که به حفظ زمین و آب‌راه‌ها، بهبود معاش و حمایت از کارگران و اجتماعات می‌انجامد. همچنین به آن‌ها کمک می‌کند تا از نظر مالی به جایی برسند که بتوانند تغییرات پایدار را اعمال کنند
قهوه‌ی ارگانیک (Organic Coffee)

در ایالات متحده، وزارت کشاورزی وضع‌‌کننده‌ی استانداردهایی است که باید رعایت بشوند تا یک محصول برچسب «ارگانیک» بگیرد و این نشان روی آن درج بشود. در مورد پرونده‌ی قهوه، تولیدکنندگان اجازه ندارند از مواد صنعتی مثل آفت‌کش‌ها، علف‌کش‌ها و کودهای شیمیایی استفاده کنند. اگر برچسب ارگانیک روی قهوه‌ای خورده باشد حداقل ۹۵٪ دانه‌ها باید در شرایط ارگانیک رشد کرده باشند. استاندارد ارگانیک برای این ایجاد شده تا به مصرف‌کننده اطمینان بدهد که در این محصول هیچ ماده‌ یا افزودنی شیمیایی وجود ندارد، تا این‌که منظورش نشان دادن تولید محصول به روش‌های دوست‌دار محیط‌ زیست باشد. با وجود این هر دو کاملا با هم جور در می‌آیند.
بدون شک زمانی کشاورزی تماما به شکل ارگانیک انجام می‌شده. امروز با پیروی از این روش‌های سنتی در کشتزارهای قهوه می‌توان حجم علف‌کش‌ها، آفت‌کش‌ها و بارور‌کننده‌هایی را که به خاک وارد می‌شوند کاهش داد، قسمتی از پوشش سایه‌بانی جنگل را حفظ و فرسایش خاک را کم کرد. استفاده از آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها تهدیدی جدی برای سلامت کارگران است، ولی در قهوه‌ی ارگانیک این نگرانی از بین می‌رود.
این مطلب ادامه دارد...

انجمن‌ها و مسابقات قهوه
انجمن باریستاهای مالزی چندی پیش به همت جمعی از باریستاهای مستقل، دست‌اندرکاران صنعت قهوه و صاحبان کافی‌شاپ این کشور تشکیل شده است. البته پیش از این انجمن دیگری نیز وجود داشته که عمده تمرکز آن بر توسعه فرهنگ سنتی قهوه‌نوشی مالزی است. در حال حاضر دو سری مسابقات کشوری در زمینه قهوه به‌طور سالیانه در مالزی برگزار می‌شود: Malaysia Barista Championship در کوالالامپور و Battle of Baristas Championship در پینانگ. تمرکز هر دوی این مسابقات بر ایجاد رقابت بین باریستاها و به‌تبع آن گسترش فرهنگ قهوه‌نوشی غیرسنتی در مالزی است. در کنار این‌ها مسابقاتی نیز تحت عنوان Late Art از سال گذشته زیر مجموعه مسابقات Battle of Baristas Championship برگزار می‌شود.
با وجود بازار رو به توسعه قهوه در مالزی، دست‌اندرکاران این صنعت معتقدند عامه مردم این کشور هنوز درک و اطلاعات درستی نسبت به قهوه و به‌طور خاص قهوه ویژه ندارند. ویکتور مدیر لایت‌هاوس کافی می‌گوید: «آموزش، مهم‌ترین فاکتور در معرفی و تبلیغ قهوه ویژه به مردم است. ما در گذشته با باریستاهای زیادی مواجه بودیم که تخصص کافی نداشتند و ذهن‌شان پر از اطلاعات غلط بود؛ طبیعی‌ست که همین اطلاعات نادرست به مشتریان منتقل می‌شد.» از دیگر چالش‌های پیش روی صنعت قهوه در مالزی، عدم وجود معیار و محکی برای سنجش کیفیت است؛ از طرف دیگر ویکتور از دیگر چالش‌های موجود به راه‌اندازی اصولی کافی‌شاپ و مکانیزم‌های آموزش صحیح باریستاها اشاره می‌کند. او به همین منظور در سال 2010 مسابقات Battle of Barista را پایه‌گذاری کرده که قدیمی‌ترین مسابقات قهوه در این کشور به‌حساب می‌آید. با این وجود از دیگر موانع برگزارکنندگان مسابقات قهوه در مالزی، دعوت از داوران بین‌المللی در این رشته است.
مالزی در حال حاضر عضو انجمن بین‌المللی World Coffee Event و نیز مسابقات جهانی قهوه‌چی برتر نیست. با این‌حال جدیت دست‌اندرکاران قهوه در مالزی و نیز برگزاری مستمر کنفرانس‌ها و کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی تخصصی قهوه، نشان از عزم اهالی این صنعت در معرفی قهوه ویژه و ارتقای فرهنگ عمومی مردم در این حوزه است.

عشق، از خودخواهی ها و خود پرستی ها گذشتن است اما، این سخن به معنای تبدیل شدن به دیگری نیست.
"نادر ابراهیمی"

امروز گواهینامه‌ها و برچسب‌های ویژه به دو دلیل روی بسته‌های قهوه هستند: برای مردمی که آن را تولید می‌کنند و برای حفظ محیط زیست.

حتما تا به حال شنیده یا خوانده‌اید که کمپانی‌های قهوه هرکدام به روشی به تولید و تجارت قهوه مشغول هستند و برای این تجارت تحت گواهینامه‌های خاصی فعالیت می‌کنند. هرکدام از گواهینامه‌های حوزه‌ی تجارت قهوه نشانی از برنامه و هدفی خاص دارد. برنامه‌هایی در راستای حفظ حقوق دست‌اندرکاران صنعت قهوه به خصوص کشاورزان و حفاظت از محیط زیست. برچسب هرکدام از این گواهینامه‌ها روی بسته‌بندی‌های قهوه می‌گوید که این کمپانی تحت استانداردهای این گواهینامه قهوه را تولید می‌کند. در مطلبی که می‌خوانید به اهداف و استانداردهای گواهینامه‌های مهم تولید قهوه به اختصار پرداخته‌ایم.
گواهینامه‌ی تجارت عادلانه (Fair Trade Certificate)

قهوه‌ی تجارت عادلانه قهوه‌ای است که تولید آن با استانداردهای تجارت عادلانه تایید شده. شرکت‌هایی که با این استاندارد کار می‌کنند شرکای تجاری خود را بر پایه‌ی گفت‌وگو، شفافیت و احترام انتخاب می‌کنند؛ که هدف از آن تساوی حقوقی بیشتر در تجارت جهانی است. این شراکت‌ها با ارائه‌ی شرایط تجاری بهتر به کشاورزان تولید‌کننده‌ی دانه‌ی قهوه در توسعه‌ی پایداری قهوه سهیم می‌شوند. شرکت‌های تجارت عادلانه به‌طور فعال از تولیدکنندگان و روش‌های کشاورزی پایدار زیست‌محیطی حمایت می‌کنند. کشاورزان هم باید برای دورریزیِ زباله‌های خطرناک و ارگانیک، مناطق دور بسترهای آبی، کاهش مصرف آب، پیش‌گیری از فرسایش و حفاظت از خاک از روش‌های پایدار استفاده کنند. روش‌های تجارت عادلانه کار کودکان و کار اجباری را منع می‌کنند.
گواهینامه دوست‌دار پرندگان (Bird Friendly Certificate)

«دوست‌دار پرندگان» گواهینامه‌ای است که مرکز پرندگان مهاجر اسمیتسونین (Smithsonian Migratory Bird Center – SMBC) تعریف کرده که بخشی از باغ وحش ملی در واشینگتن دی.سی. است. استانداردهای دوست‌دار پرندگان سخت‌گیرانه‌ترین استانداردهای زیست‌محیطیِ شخص سوم هستند. اس.ام.بی.سی. برای اعطای این گواهینامه از تولیدکنندگان می‌خواهد تا در ابتدا پیش‌نیازهای گواهینامه‌ی ارگانیک بودن محصول را رعایت کنند و سپس معیارهایی که تضمین کننده‌ی حفظ پوشش جنگلیِ سازنده‌ی زیستگاه پرندگان و دیگر جانوران هستند. در نتیجه قهوه‌ی دوست‌دار پرندگان تمام فواید قهوه‌ی ارگانیک را نیز دارد. با وجود این، استانداردهای اضافی نیازمند داشتن حداقل ۴۰٪ پوشش سایه‌بانی و همچنین ارائه‌ی پیشنهادهایی برای گوناگونی و اندازه‌ی درختانی است که بالاترین پوشش سایه‌بانی را تشکیل می‌دهند. این استانداردها تضمین‌کننده‌ی بقای گوناگونی زیستگاه‌هایی هستند که از غنای حیات‌وحش حفاظت می‌کنند. زیست‌شناسان در پژوهش‌هایشان دریافته‌اند که کشت قهوه‌ی سایه‌رو (Shadow Grown)، به اندازه‌ی یک جنگل تنوع‌زیستی بکر در خود جای می‌دهد.
این مطلب ادامه دارد...

کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای
استارباکس٬ کافی‌ بین٬ سگافردو زانتی٬ دووم کافیز و ایلی اسپرس‌منته از جمله نشان‌های تجاری شناخته‌شده جهانی هستند که شعباتی در مالزی دایر کرده‌اند. با این‌حال از ۱۰ سال پیش موج گشایش کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای مستقل در مالزی به‌راه افتاده که از آن جمله می‌توان به اولدتاون وایت کافی (Old Town White Coffee)٬ پاپاریچ٬ سکرت رسپی و سان‌فرانسیسکو کافی اشاره کرد.
اولد تاون یکی از موفق‌ترین کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای مالزی است با بیش از ۱۹۷ شعبه در شهرهای مختلف این کشور. اولد تاون در حقیقت شکل باز-تعریف‌شده‌ی کافی‌شاپ‌های سنتی مالزی‌ست که با هدف ارائه نوشیدنی و غذا به طبقه متوسط در حال رشد مالزی و با خدمات و مفهومی مدرن اما طراحی داخلی و فرم سنتی پذیرای مشتریان است. علاوه بر این، محصولات متنوع قهوه با نشان اولد تاون در فروشگاه‌های بزرگ و زنجیره‌ای مالزی به‌فروش می‌رسد. اولد تاون را در مالزی به «قهوه سفید» (White Coffee)ش می‌شناسند که در اصل از شهر ایپوه آمده است. این قهوه ویژه اولین بار در سال ۱۹۵۸ با شیوه‌ای خاص در روست دانه قهوه در یک کافی‌شاپ سنتی به‌نام «وایت کافه» عرضه شد. در سال ۱۹۹۹ بانیان این نشان تجاری اولین نمونه‌های قهوه‌ سفید فوری یا همان سه در یک را روانه بازارهای خرده‌فروشی مالزی کردند.
پاپاریچ (PapaRich) از دیگر نمونه‌های فرانچایزهای موفق در مالزی‌ست که تاکنون نزدیک به ۵۰ شعبه در این کشور دایر کرده است. دست‌مایه اولیه مفهوم این کافه زنجیره‌ای نیز مانند اولد تاون٬ باز-طراحی کپی‌تیام‌های سنتی مالزی در غالبی امروزی‌تر و با هدف جذب مشتریانی از طبقه متوسط جامعه بوده است. در پاپاریچ غذاهای محبوب مالزیایی‌ها نظیر لاکسا و پراون می (نودل)٬ دیم‌سام دامپلینگز و بیش از ۶۰ نوع نوشیدنی عرضه می‌شود. در پاپاریچ خبری از اسپرسو نیست؛ اما به‌جای آن، قهوه سنتی٬ چای و نیز ترکیبی از این دو که به «پاپا چام» (Papa Cham) معروف است یافت می‌شود. Cham در گویش هوکی‌ین زبان چینی به‌معنای «ترکیب» است و «چام»های متنوعی نظیر کافی چام مایلو در این کپی‌تیام مدرن به مشریان عرضه می‌شود. دیوارها و بار پاپاریچ ترکیبی‌ست از چوب صیقل‌خورده و آجرهای قرمزرنگ و رویه میزهای آن مرمری است. پیتر نگ مدیر بازاریابی پاپاریچ می‌گوید: «ما برخلاف کپی‌تیام‌ها هر روز درست راس ساعت ۶ سرویس‌دهی به مشتریان را آغاز می‌کنیم. در خیلی از کافی‌شاپ‌های سنتی نوشیدنی‌ها قبلا آماده شده است؛ ما ولی در پاپاریچ هر نوشیدنی را به‌طور مجزا تهیه و سرو می‌کنیم.»
قهوه سفید چیست؟
قهوه سیاه و قهوه سفید مالزی هر دو از یک نوع دانه قهوه تهیه می‌شوند: معمولا روبوستا و/یا لیبریکا. به دلیل افزایش قیمت دانه قهوه عربیکا در سال‌های اخیر٬ امروزه در تهیه قهوه سفید دیگر از این نوع دانه تقریبا اصلا استفاده نمی‌شود. ویژگی قهوه سفید شیوه بو دادن و موادی‌ست که در زمان روست بدان افزوده می‌شود.

هوه سیاه سنتی مالزی با بو دادن دانه قهوه به‌همراه شکر و مارگارین در ظرف‌های بزرگ فلزی و گود تهیه می‌شود. اما در قهوه سفید تنها از مارگارین استفاده می‌شود. عدم وجود شکر کاراملی باعث می‌شود روست سبک‌تری به‌دست داده شود و از همین رو بدان قهوه سفید می‌گویند. در بعضی کپی‌تیام‌های سنتی برخی مشتریان کاپوچینوهای فوری ۳ در ۱ را به‌عنوان قهوه سفید سفارش می‌دهند.
کافی‌شاپ‌های مستقل
ظرف ۵ سال گذشته تعداد کافی‌شاپ‌های مستقل در مالزی رو به افزایش گذاشته است؛ کافه‌هایی که با هدف سرویس‌دهی به مشتریانی از طبقه متوسط شهری و ارائه قهوه مرغوب و کیک و شیرینی و گاه غذا در گوشه و کنار شهرهای بزرگ این کشور راه‌اندازی شده‌اند. این کافی‌شاپ‌ها قهوه مصرفی خود را گاه از آمریکا و گاه از استرالیا و ژاپن وارد می‌کنند؛ بعضی‌ها هم از تایلند و ویتنام و سنگاپور. با این‌حال چیزی که در میان همه این کافه‌ها مشترک است٬ میزان جدیت و نگاه تخصصی‌شان به موضوع قهوه است.
این مطلب ادامه دارد...

بررسی مختصر سیگار گوانتانامرا کرسیتال
(guantanamera cristales)
رینگ گیج: 41
طول: 150mm
گیرایی: سبک و ملایم
زمان اسموک: 40 دقیقه
*این سیگار (shortfiller) ,ماشینی است و در قسمت سر (head) بریده شده است پس نیازی به کاتر نیست .
به طور کلی می شود گفت سیگار مناسبی برای افراد مبتدی است .
#Aminhanjani

اگر برای یک اشتباه هزار دلیل بیاورید،در واقع هزار و یک اشتباه از شما سرزده است.
"ابن سینا"

تولید دانه قهوه
کشور مالزی با ۲۸میلیون جمعیت (آمار سال ۲۰۱۰) سالیانه در حدود ۲۷هزار تن دانه قهوه تولید می‌کند (آمار سال ۲۰۰۹) که این رقم مالزی را در رتبه ۲۷ام کشورهای تولید کننده قهوه در دنیا قرار می‌دهد. چیزی در حدود ۵۲۵ کیلومتر مربع از مزارع مالزی زیر کشت قهوه است که در نزدیک به ۹۵درصد از این اراضی دانه قهوه گونه لیبریکا کشت داده می‌شود. در ۵درصد باقی‌مانده عمدتا گونه روبوستا زیر کشت است و در مناطق محدودی نیز قهوه عربیکا می‌روید. در سال‌های اخیر با وجود افزایش قیمت دانه قهوه٬ بسیاری از مزارع قهوه مالزی به جنگل‌های نخل تبدیل شده است. واردات دانه خام قهوه به مالزی نیازمند اخذ مجوزهای لازم از دولت این کشور است و همین مساله مشکلات زیادی سر راه فعالان صنعت قهوه در مالزی و شرکت‌های روست و توزیع دانه قهوه قرار می‌دهد. از طرفی خرید و فروش دانه خام قهوه در مالزی ممنوع است و فروشگاه‌های تخصصی قهوه تنها می‌توانند قهوه روست‌شده به مشتریان بفروشند.

بازار قهوه
سرانه مصرف قهوه در مالزی از ۰.۶۸ کیلوگرم در سال ۲۰۰۷ به ۰.۹ کیلوگرم در سال ۲۰۰۹ رسیده که رشدی قابل‌توجه محسوب می‌شود. مقایسه این آمار با سرانه مصرف قهوه در کشورهایی مثل فنلاند (۱۲ کیلو قهوه به ازای هر نفر در سال)٬ نروژ (۹.۹) و ایسلند (۹) نشان از پتانسیل بالای بازار این کشور در حوزه قهوه است. (در سال ۲۰۰۹ سرانه مصرف قهوه در ایران ۰.۱ کیلوگرم قهوه در سال به ازای هر نفر اعلام شده است.) در طی ۲۰ سال گذشته٬ افزایش چشم‌گیر حجم تجارت جهانی از یک طرف و رونق صنعت توریسم و گردشگری مالزی و مسافرت‌های فراوان توریست‌ها به این کشور از طرف دیگر٬ بازار مصرف قهوه مالزی را با فرهنگ‌های خارجی قهوه و نیز ایده‌ها و روش‌های متفاوت تهیه قهوه آشنا کرده است.
اولین شعبه استارباکس در مالزی در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۸ در کی‌ال پلازا افتتاح شد و این آغازی بود برای آشنا شدن طبقه متوسط مردم مالزی با انواع دیگر قهوه نظیر کاپوچینو و لاته؛ مالزیایی‌هایی که تا پیش از آن از قهوه تنها قهوه فوری و قهوه‌ سیاه سنتی‌شان را می‌شناختند. حالا استارباکس ۱۲۳ شعبه در شهرهای مختلف مالزی دارد و نقش غیرقابل انکاری در آشتی‌دادن فراریان از قهوه با این نوشیدنی خواستنی بازی می‌کند؛ تاثیری که به‌هر حال به‌صورت غیرمستقیم موجب پدید آمدن بازاری برای دیگر کافی‌شاپ‌ها می‌شود.
اولین شعبه استارباکس در مالزی در سال ۱۹۹۸ افتتاح شد و این آغازی بود برای آشنا شدن طبقه متوسط مردم مالزی با انواع دیگر قهوه نظیر کاپوچینو و لاته
از طرفی بازگشت دانش‌آموختگان تحصیل‌کرده خارج از کشور به مالزی و تلاش‌ و تقاضای آن‌ها برای یافتن نمونه‌ کافه‌هایی که در خارج دیده‌اند٬ موجب شده فرهنگ قهوه‌نوشی کشورهایی چون آمریکا٬ بریتانیا و استرالیا کم‌کم جای خود را در مالزی باز کند. تاثیرگذاری فرهنگ قهوه تایوان بر مالزی بیشتر خود را در غالب به‌کارگیری روش‌های دستی تهیه قهوه چون قهوه سیفونی و قهوه قطره‌ای نشان داده است. حالا بسیاری از کافه‌های مستقل مالزی قهوه مصرفی خود را در روسترهایی یک کیلویی تا سه کیلویی و در همان محل کافه روست می‌کنند تا کیفیت و مرغوبیت قهوه‌های خود را تضمین کنند.
بازار قهوه ویژه (Speciality Coffee) در مالزی محدود اما در عین حال بالنده و رو به رشد است. [عبارت Speciality Coffee معمولا در مقابل قهوه‌ معمولی که در کافی‌شاپ‌های زنجیره‌ای و یا قهوه‌خانه‌های سنتی سرو می‌شود استفاده می‌شود.] مایکل ویلسون مدیر کافه «آرتیسان روست» در کوالالامپور معتقد است: «مالزیایی‌ها نسبت به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های خود بسیار متعصب هستند. شاهد آن تعداد زیاد وبلاگ‌های غذایی در این کشور است. همین مساله بازار بالقوه خوبی برای قهوه ویژه در مالزی پدید آورده است.»
طی سه سال گذشته روند گشایش کافی‌شاپ‌های مستقل و کافه‌های زنجیره‌ای در مالزی رشد قابل توجهی داشته است. کارآفرینان صنعت قهوه و کافی‌شاپ با الهام از ایده‌ها و مفاهیمی که به‌واسطه سفرهای برون‌مرزی به‌دست آورده‌اند٬ می‌کوشند تجربیات و مشاهدات خود را به‌نوعی در بازار به‌نسبت سنتی قهوه در مالزی به‌کار گیرند. کافه‌های شهرهایی چون سان‌فرانسیسکو٬ نیویورک٬ پاریس٬ لندن٬ تایپه٬ ملبورن و سیدنی منبع الهام بسیاری از کارآفرینان و صاحبان کافه‌های مستقل امروز مالزی محسوب می‌شود.
این مطلب ادامه دارد...