تلخیِ قهوه ...
شب دوری و درد..
خوابمان را بردند ..

خوش بخوابی جانم...
با خیالاتِ وخیمی ...
.که پر است از عطرت

تا سحر پشتِ نمِ پنجره ها....
جان به لب میمانم ...

از پیرمردی پرسیدند
چرا ناراحتی ؟
گفت : جا سیگاری ام شکست
گفتند : مگر چند قیمت داشت ؟
گفت : قیمتش مهم نیست
تمام جوانی ام را در آن سوزاندم ...

قهوه و
شعر و
خیالِ تو و
این بادِ خنک ...
لبخند بزن؛
قهوه شکر می خواهد!

مانند سیگار

مانده ام میان دو انگشت روزگار لعنتی

نه مرا میکشد

نه خاموشم میکند

فراموش کرده که دارم می سوزم

‌‌

خاطراتت،
همان سرباز
مفقودالاثری ست
که تا مردن اش
را باور میکنی
زنگ در را میفشارد... لعنت به تو که هیچ وقت نمیگذاری پیپم را با آرامش بکشم...

در قهوه ی چشمان تو
اسرار عجیبی ست

چشمان تو نوشیدنی
خوب و نجیبی ست

ترکیب تو با چارقدت
حادثه ساز است

توصیف تودر روسری
ات کار ادیبی ست

گم کرده ام
شنبه ای راکه.درآن
قهوه ی چشمانت،
سرونمي شود،،،
تو زمستانی ترین،اتفاق فال منی
که به دهان نرسيده
تلخ شد

بعضی‌ها بوی نان می‌دهند، کنارشان که باشی... بودن‌شان را که نفس بکشی... اشتهایت را برمی‌انگیزند برای ادامه زندگی!
.
بعضی‌ها هم بوی خاک نم‌خورده می‌دهند... بوی امنیت! بوی روزهای کودکی‌... بویی که هر از گاهی دوست‌ داری بپیچد توی لحظه‌هایت و برای چند ثانیه‌ای از دغدغه‌های نامرد زندگی دور کند!
.
خیلی‌ها هم بوی هلوی تازه می‌دهند... هلویی که هنوز در بالاترین شاخه درخت مانده تا دست تو برای چیدنش دراز شود... بوی هلویی که جان تازه می‌بخشد به چشم‌هایت... به روزگارت! بوی قشنگ هلوی تازه در بالاترین شاخه درخت حال دلت را خوب خوب می‌کند!
.
تو اما، اگر به دیدنم آمدی
چند دانه کوچک قهوه درون جیب‌های پیراهن چهارخانه‌ات بگذار...
درست توی جیبی که روی سینه‌ات نشسته است...
بگذار گرمای تنت بوی کافه بدهد
بوی قرارهای عاشقانه‌ای
بوی عصرهای جمعه
بوی شعر
بوی یک تلخی خوشایند که عجیب مستم می‌کند!

خود چایی هم وقتى حالش گرفته س قهوه مى خوره

‏دلتنگی
یعنی
جاذبه برعکس شود ...
وزن زمین
روی دلت سنگینی کند !
و پیپت تنها نقطه ی تعادلت باشد...