دود
فقط نام‌های مختلفی دارد
وگرنه
سیگار تو و دودِ پیپ های من و خانه‌های خرمشهر
هر سه به آسمان رفته‌اند...

من هستم
تهی از حجم هر چه در این خانه بود
سیگار
صندلی
و پنجره ای باز
انتظار میکشم آمدنت را

شبها را باید قهوه ریخت
تلفن را خاموش کرد
موزیک ملایمی گذاشت
شبها را باید چشم در چشم هم عاشقانه ردوبدل کرد
باید آرام در گوشَت شعری از شاملو نجوا کرد و میان آغوشت چشم بر هم گذاشت
دیگر بلند هم نشد...

نمي دانم قهوه بود
يا چشمانش قهوه اى
هر چه بود
يك هفته است بى خوابم!

هیچوقت فکر نمیکردم در پس این روز های خاکستری .... فرشته ای پیدا شود  و با معجزه ی لبخندش... این زندگیه نیمه سوخته را گلستان کند... از وقتی که آمدی تلخ ترین قهوه های دنیا هم در حضورت شیرین شده اند ... معجزه ی زندگی من دوستت دارم ❤️❤️❤️

نوشته شده توسط : شاعری که هیچ وقت نوشته نشد ...

گیر کرده است زمان
روی دل خوشی بودنت
و نخ های سیگار هم
ساعت را به جلو نمی برند
قدم هایم رو به گذشته می روند
و ولیعصر
نرفته ترین خیابان این شعر است.

تو را دوست دارم
مثل ...
مثل چی ؟
من ، خودِ این دوست داشتنم ،
معیار دوست داشتن های جهان باید باشد ...!
من ، مانندِ هیچ چیز
و هیچ کس می خواهمت !
من ، مانند خودم
همین قدر ساده
همین قدر بی انتها
همین اندازه که باید باشد ! و دیگران نمی دانند
و تو می دانی ...
دوستت دارم ...
حتی بیشتر از تمام پیپ هایم...

هیچ مــــــــقصـــدے
از این راه پـــــــــیدا نیست
جــــــــــــز من
که بــــے مهابا
طی میکنم عـــــرض های
طویل تـــــــنهای هایم را پشت دود های پیــپ‍ــــم ....

ساکت و خیره به عکست

بوی سوختنی می آید ...!

به خودم می آیم ، لعنتی

آخرین سیگار هم ته گرفت !

تو اگر باشی؛ دوفنجان قهوه هم باشد؛
جمعه یادش میرود دلگیر باشد...!