قهوه های تلخِ هر روزام
گَس تراز دیروز می شوند

آرامتراز هر روز می نوشم

مرداد هم گذشت
با تلخی رفتنت مرا آواره کرده ای
در کافه های این شهر
در انبوه فنجان های تلخ
نشانی رفتن های بی دلیلت را
به شهریورِ از راه نرسیده خواهم داد

مرداد
با رفتن" تُ "رفت
با بغض های تَه فنجانم
مُرد
شهریورِ در راه است تو چی؟....

به اندازه يك همنشيني ساده
روى صندلي روبروى من
در همين كافه
قدر يك قهوه نوشيدن
تكرار شو!

قبل گریه میان لبهایم
گاه پیپ  می گذارم بعد..
جاده ی سمت ما که شانه نداشت
سر به دیوار می گذارم بعد...

من به این مرد بد بدهکارم
من خودم باعث تمام خودم
هر چه دود است توی چشم من است
هر چه بد کرده ام به کام خودم!...

لحظه‌ای که

احساس می‌کنی داری کم میاری و
انگیزت کم میشه، 
دقیقا همون‌ لحظه‌ست که باید ادامه بدی، 
یعنی چیزی نمونده که 
دیگه به‌خواسته و هدفت برسی! 
لبخند بزن ، یه کام از پیپت بگیر 
و تلاشت رو 
«دو چندان کن و موفق باش

دلم یک بالکن میخواهد کمی بادخنک وتاریکی
یک فنجان بزرگ قهوه
یک جرعه من وتو
و سکوتی که درآن دونگاه
به هم گره خورده باشد

مردی
که عاشق می شود
کلافگی اش را
خراب می کند
بر سر یک پیپ
و
قهوه
مردی که عاشق می شود
تمام ساعت هایش را
گیج می زند!

همیشه "دوستت دارم" را نباید گفت ...❤️
گاهی دوستت دارم را باید اشاره شد ❤️
گاهی دوستت دارم را باید هدیه کرد ❤️
گاهی دوستت دارم را باید قهوه ریخت ...

کمی سکوت...
خنکای عصر بهاری...

بوی قهوه....
پیچیدن باد میان پرده ی اتاق...

من و....
یاد " تو "...

??
عادت کرده ام تنها توی کافه ای بنشینم

از پشت پنجره آدم ها را ببینم

قهوه ای تلخ بنوشم , پیپم را روشن کنم و تا خانه با نبودنت پیاده راه بروم☕️?

قهوه ات را
بدون من مے خورے!
جدول ات را
بدون من حل مے ڪنے!
کت ات را
بدون من مے پوشے!
خیابان را
بدون من
زیرباران قدم مے زنے!
بـےانصاف!
یڪباره بگو
بدون من خوشے دیگر..