همان بهتر که یک شاعر
برای خستگی هایَش
کنار قهوه ی تلخَش
گاه گاهی غزل گوید!
و چون لغزد به روی گونه هایش
قطره های داغ اشکش
دو فنجان شعرِ تر گوید!

همان بهتر که بیخودتر ز خود باشد!
که لبریز از سکوت٬ از دردِ خود باشد!

برای خرمنی از بغضهایش؛
بجای آنچه رفته ست از بَرَش!
با یادِ عشق و یارِ دیرینش؛
به یاد لحظه های تُرد و شیرینَش؛
خداحافظ جهان را٬ با غزل گوید! ..‌‌.

و آن زمان که
سنگینی پیپ
را بر لبانم حس کردم،
یاد گرفتم
قورت دهم بغضم را
و وانمود کنم
که بی رحمم..

بیا تقسیم کن این فرصت ِ دیدار را با من
بغل کن زیر ِ باران عطر ِ گندمزار را با من

خدا فندک که زد با آذرخشش، پک بزن سنگین
اگر شد دود کن پیپ را با من

اجاق از آتش ِ دل کرده ام برپا برای ِ چای
تماشا کن بخار ِ قوری ِ گلدار را با من

بخند و خانه را نقاشی از رنگ ِ لبانت کن
پر از رزهای ِ قرمز کن در و دیوار را با من

از آن صندوق ِ شاه عباسی ات آیینه را بردار
بخان ابروی ِ عشق الدوله ی ِ قاجار را با من

سلامت باد ِ عمر ِ رفته لبهامان به روی ِ هم
بنوش این پیک ِ از مستانگی سرشار را با من

شلال ِ گیسوان ِ باد امضا کرده را وا کن
شبانه در میان بگذار این طومار را با من

اگرچه عادتت نامهربانی بوده از اول
بیا و مهربانی کن همین یک بار را با من

خداحافظ نگو که بی تو خیلی زود می میرم
نرو از پیش ِ من هرگز، نکن این کار را با من

دوتا رفیق درحال صحبت سوالی براشون پیش میاد که آیا میشه موقع دعا کردن پیپ هم کشید یا نه
اولی به دومی میگه برو از کشیش بپرس میره میگه پدر: میشه موقع دعا کردن پیپ کشید؟ کشیش میگه: نه هرگز!!!! این کار توهین به مذهب و درگاه خداست!!!
برای رفیقش تعریف میکنه و رفیقش میگه صبر کن ... بزار من بپرسم،میره پیش کشیش و میپرسه پدر میشه موقع پیپ کشیدن دعا هم کرد؟کشیش میگه بله،البته که میشه پسرم در همه حال یاد خدا بود ...

کاش همه ی زن ها مردی را داشتند که عاشقشان بود
مردی که حرف هایشان را می فهمید ، ظرافتشان را به جان می خرید ،و روزانه چند وعده ؛ از زیبایی و خاص بودنشان تعریف می کرد .

و کاش مردها ؛ زنی را کنارشان داشتند که عاشقش بودند
که به مردانگیِ شان تکیه می کرد ... و قبولشان می داشت .

آن وقت جهانمان پر می شد از زنانی که پیر نمی شدند ، مردانی که پیپ نمی کشیدند ، و کودکانی ؛ که انسان های سالمی می شدند .

قهوه ها تلخند
ولی دلچسب
درست مثل انتظار آمدنت

دیگر قهوه هایم سر نمیرود
یاد گرفته ام
ولی بجایش تا دلت بخواهد
بی تو حوصله ام سر میرود

قهوه خوشمزست
خوشمزگی اش
به تلخ بودنشه
وقتی میخوریم تلخی اش را تحویل نمیگیریم
اما میگوییم چسبید
زندگی روزهای تلخش بدنیست
تلخی اش راتحویل نگیر
بخند و بگو عجب طعمی ...

لذت داشتن یه دوست خوب
تو دنیای بد مثل خوردن یه فنجون قهوه گرم تو هوای سرده درسته که هوا رو گرم نمی کنه ،ولی آدمو که دلگرم می کنه

من عادت های مخصوص
خودم را دارم
هرشب
قهوه تلخی میخورم
آهنگی میزنم
پیپ میکشم
و تو را
به شکل شعر تازه ای
تصور میکنم