دنیای پیپ و توتون و اطلاعات مربوطه


https://www.pasargadtabac.com

چای گیجی وسط کافه ی دنیا بودم! قند لبخند تو پیش همه محبوبم کرد دور کردند تورا تا که مرا سرد کنند، تلخی بی کسی ام قهوه ی مرغوبم کرد!

https://mastrorahimi.shop/

حالا هی بشینین در مورد کافه ها ،
قهوه های تلخ ،*.*
قدم زدن تو خیابون ولیعصر،
سیگار و بارونو اینا بنویسید !!!
تا کی آخه؟!!
اصن اینا مهم نیست ...!
وقتی عشقمون کنارمون باشه
مهم نیست لوکیشن کجاست
و داریم چیکار میکنیم ؛
فرقی هم نمیکنه کافه نادری باشیم
یا همین کافه درب و داغون سر کوچمون !
مگه حتما باید تو خیابون ولیعصر عاشق شد؟!!
یعنی الان من که ته همین کوچه ی تنگ و تاریک محله ی خودمون عاشق شدم
بی کلاسم؟!!
حتما باید سیگار دود کنم...
تا بفهمید شکست عشقی خوردم؟!!
اصن خشکسالی شه دیگه بارون نیاد ؛
بی خیال سخت نگیرید ...
هیچ کدوم از اینا مهم نیست ؛
عشقت که پیشت باشه
زیر آفتاب قدم زدن تو خیابون شوش هم جذابیت داره ...
همین که روبروم بشینه ؛
کیک و نوشابه هم میچسبه ...
شماها اسپرسوتونو نوش جان کنید !!!

عادت کرده‌ام
به طعم قهوه
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه ...
دست‌هایی که می‌روند ؛
آدم‌هایی که نمی‌مانند ...
به تو
که رو‌برویم نشسته‌ای
قهوه‌ات را به هم می‌زنی
می‌نوشی
می‌روی ...
یکی
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه
اضافه می‌شود
       

تو
واقعيت دارى
مثل قهوه
مثل بى خوابى...
و يا شايد
خيال باشى
مثل فال
مثل خواب...
تو
چه واقعيت باشى
چه خيال
كامم از نبودن
تو
تلخ مى شود...

فنجانِ قهوه ٬ شعر ٬ شب ٬ نه نه ! نمیچسبد

لطفــاً بمان حتی اگر چیزی نمی نوشـــی ...

گم شدن در خیال تو
مثل نوشیدن قهوه
و تماشای
باران است...

نازنینم
در شلوغیِ بی انتهایِ ذهنت،
سوزنِ ياد مرا هم
ميتوان انداخت!
كافيست ثانيه ای،
كاملا تصادفی،
هنگام قهوه نوشیدنت،
گذری گذرا كنم از دلت...

تو که نباشی...
شعرهایم پیپ می کشند و سرفه میکنند
حالا که درد توی کوچه و خیابان
با من راه می رود
و قهوه می خورد
تب می کنم....
فکر آخرین جمله ام نباش
فکر کن اولین جمله ام کجای شهر ریخت...
رفت...
که حالا شعرهایم معتاد شده اند
درد می گیرد استخوانشان
من خاطر نشان میکنم....
مثل خبر روزانه....
که شش های شعرم
بی تو
سرطان تنهایی گرفته اند...