از همان اول هم میخواستند جدایمان کنند
قایم باشک را یادمان دادند ؛
که من چشم بگذارم و تو بروی..
میدانستند تحمل دیدن رفتنت را ندارم ، گفتند چشم بگذار... و من سالهاست که چشم گذاشته ام پشت پیپ هایم...

کاش لااقل امروز را اینجا بودی برایت پیپ میکشیدم ، برایم قهوه میخوردی،
باران میگرفت
قدم میزدیم
تو ذوق میکردی
و من تماشا
کاش بودی و می دیدی
وقتی تو حواسم را
زودتر از باران پرت میکنی
خیس نمی شوم!

من
اینجا
بی تو
زیر باران
آب میشوم!

تلخ ترین قصه دنیاست

صبح تا شب بخندی

اما شب تا صبح

تنهایی پیپ بکشی...

-از خواب می پرم

می ترسم از خودم

دیوانه بودم و دیوانه تر شدم

از خواب می پری

سرشار خواهشی

سردرد داری و پیپ می کشی...

ببین چقدر صمیمانه در تو حل شده ام

"تو" قهوه می خوری و "من" نمی برد خوابم...

صبحانه‌ام
یک فنجان قهوه
وکمی از تو...!
وقتی رسم عاشقی ات...
همین صبح بخیر های
دور و نزدیک است...

شب است ؛
روبرویی ها خوابند .‌..
چراغها را خاموش کرده اند
پرده ها را کشیده اند
من اما ؛
ایستاده ام با فنجان قهوه و بی خوابی ام
چراغ من روشن است ...!

می‌خواستی گل‌سرخی برایم بیاوری
می‌خواستی بخندم
قاه قاه
دلم گرفته بود
و قصه کرد
رازهای نگفته را
قهوه ترک نوشیدیم
تلخ‌تر شدیم
گریستیم
های های

قهرها که طولانی می شوند،
دیگر هیچ پیامی
نمی تواند حق مطلب را ادا کند، باید به نوشیدن قهوه ای ناب دعوتش کنی،
بنشینی رخ در رخِ نگاهش،
رخ در رخِ دوست داشتنش،
و دینِ آن همه
دلتنگی را به خودت ادا کنی...

در عمق این دره ی آرام
رودخانه ی دیوانه ایست
که منم !
چشم های قهوه دار بیخواب کننده ات را ببند
در من سقوط کن …
فردا تو را
در جای بهتری بیدار خواهم کرد ...