کــاگردان خوبــی ســت؛

پیپ را میگویم!

.

صحنـــه هایــش برداشـــت های متفاوتــــی دارنــد

.


کام که میگیرم ...

به خیالـــم اوج می گیـــرم

به خیالـــت سقــوط می کنـــم ..

همه گفتند قهوه ام ☕️ را مینوشم/
اما این بار قهوه ای در فنجان نبود/
زهر بود/
قهوه ای که طمعش به تلخی زهر جدایی بود ...

ماشینم بوی پیپ می دهد
تنم ، لباسم ، دفتر کارم
حتی قهوه های دو نفره ی فرانسوی هم بوی پیپ می دهد
از زمستان ۲ سال پیش تمام لحظه های من که بوی تو را می داد
فقط بوی پیپ می دهد …

من عادت دارم
قهوه را تلخ بنوشم
تلخ تلخ...
به تلخی یک عشق ناکام...
به تلخی یک رفتن...
یک فراموش شدگی...
به تلخی دلهای دور از هم...
به تلخی حرفای نگفته ی محبوس در زندان گلو...
به تلخی تنهایی در نقطه ی شروع
به تلخی بغض های شکسته و عبوس
من عادت دارم قهوه را تلخ بنوشم
شاید این تلخی ثانیه ای...
شااااید این تلخی ثانیه ای
از یاد بدزدد همه تلخیه جهان را...

از وقتی که نیستی ، من هر روز کنج این کافه می نشینم و شعر داغ می نوشم و به آدمهای صامتی نگاه میکنم که تنهاییشان را با فندکی به هم تعارف می کنند …

تو كه نيستي... شايد من در درون خودم يه موجود خيالي ساخته ام 
مانند شاعر ها برايش نوشته مينويسم 
برايش قهوه ميريزم
در مغزم مبل قرمزي برايش گذاشته ام و با او زندگي ميكنم
تو كه نيامدي
پس اين همه انتظار چيست؟ 
اصلا شايد من منتظر برگشتن برادر نداشته ام از سربازي هستم 
مطمعنا همينطور است ...
تو اصلا نبودي كه من بخواهم منتظرت بمانم 
كسي شبيه تو را در ذهنم ترسيم كردم و با اون زندگي ميكنم
اطرافيان به تنگ آمده اند... جمله هاي تكراري معروفي را از دهان تك تكشان ميشنوم
جمله هايي مثل "دست بردار ،برنميگرده يا اينكه تو ديوانه شدي" و از اين قبيل حرف ها
شايد هم راست ميگويند ... فالم امشب در آمد
با خواندنش دلم ريخت، ميگفت "به كار غيرممكن پافشاري نكن،شايد سهم تو نباشد" ...
حافظ هم ميتواند دروغ بگويد يا نه؟
اما من فكر ميكنم
من هر شب به تو فكر ميكنم به اينكه همين الان چه ميشود اگر به من هم فكر كني
يا اينكه چه شد كه يك روز صبح بلند شدم و ديگر نبودي ...
اما ميداني؟من تمام حرفم اين است 
بيا و لطفي كن!
كمي باش تو هم ...

نمي دانم قهوه بود
يا چشمانش قهوه اى
هر چه بود
يك هفته است بى خوابم!

غروب بهار
با عطر شڪوفہ ها
قهوه ام را سر مے ڪشم
چہ باشے چہ نباشے
لحظہ هایم بارانے ست

تو كه نيستي... شايد من در درون خودم يه موجود خيالي ساخته ام 
مانند شاعر ها برايش نوشته مينويسم 
برايش قهوه ميريزم
در مغزم مبل قرمزي برايش گذاشته ام و با او زندگي ميكنم
تو كه نيامدي
پس اين همه انتظار چيست؟ 
اصلا شايد من منتظر برگشتن برادر نداشته ام از سربازي هستم 
مطمعنا همينطور است ...
تو اصلا نبودي كه من بخواهم منتظرت بمانم 
كسي شبيه تو را در ذهنم ترسيم كردم و با اون زندگي ميكنم
اطرافيان به تنگ آمده اند... جمله هاي تكراري معروفي را از دهان تك تكشان ميشنوم
جمله هايي مثل "دست بردار ،برنميگرده يا اينكه تو ديوانه شدي" و از اين قبيل حرف ها
شايد هم راست ميگويند ... فالم امشب در آمد
با خواندنش دلم ريخت، ميگفت "به كار غيرممكن پافشاري نكن،شايد سهم تو نباشد" ...
حافظ هم ميتواند دروغ بگويد يا نه؟
اما من فكر ميكنم
من هر شب به تو فكر ميكنم به اينكه همين الان چه ميشود اگر به من هم فكر كني
يا اينكه چه شد كه يك روز صبح بلند شدم و ديگر نبودي ...
اما ميداني؟من تمام حرفم اين است 
بيا و لطفي كن!
كمي باش تو هم ...

سالهای سال
از چتر و ساعت متنفر بودم
و همینطور از سر وقت رسیدن

کیوی را با پوست میخوردم
و قهوه را بدون شکر

و مدام شعرهایم را جایی جا می گذاشتم

تا اینکه تو آمدی
و نظم زندگی مرا بر هم زدی

حالا
از خانه که بیرون می زنم
حواسم هست
که زیر کتری را خاموش کنم
و تمام شعرهایم را برای تو بفرستم.