هوا
ســرد است و
آتشِ نگاهِ تو روشــن
چایِ باران
در فنجانِ قهــوه ای چشمم
دَم کشیده است ؛نترس
شانه ات را نزدیک تر کن
دردهایم از دهن افتــاده اند ..

پنجشنبه ها
اتفاق تلخی است که همیشه
در فنجان قهوه ام جاری ست
بدونه گلایه
بدون حرف
بدون بغض
بدونه خنده
مینوشم او را.
پنجشنبه ها با نگاهی سرد
خیره میشوم به فنجان داغ
وانقدر نگاه میکنم
به سرنوشت
که به جرم نوشیدن این همه تلخی ؛
که به جرم این همه خیرگی؛
مرا گناهکار میدانند.

با رفتنت برایم
تنها
دو فنجان قهوه
و یک پیپ و یک کتاب شعرمیماند و جسمی که  در انبوه خاطرات کشته میشود...

اعتیاد ، اعتیادِ دیگه
گاهی به پیپ...
 گاهی به قهوه...
گاهی هم به چشمان تو...[❤️]

شب های قبل از تو شعر میخواندم؛
پشت پنجره می نشستمو پیپ میکشیدم
قهوه مینوشیدم؛
به گلدان های کوچک اتاقم میرسیدم؛
آدم ها را دوست داشتم ؛
بی هوا پریدی میانِ آرامشم ؛
بی هوا هم رفتی...
کتابِ شعرها خاک میخورند؛
قهوه در فنجان یخ زده است؛
گل های گلدان خشک شده اند؛
از آدم ها متنفرشده ام
"سرت سلامت... "

اصلاً زنها را نميشود به امان خدا رها كرد...
هرچقدر هم كه بگويي لوس ميشوند
رويشان زياد ميشود
باز بايد چهارچشمي هوايشان را داشته باشي
خودت را نگاه نكن
با يك پیپ و یک توتون کلاسیک دانهیل
بایک فنجان اسپرسو
با يك قدم زدن
با يك موسيقي
ميشوي مثل روزِ اولت
زنها اما دلشان يك آغوش ميخواهد و بس ...

آمدم براي خودم عشق دم كنم
نبودي ، چمدانت هم نبود
كمد لباس هايت هم خالي بود
عشق را بي خيال شدم،
پیپ کشیدم
قهوه اماده كردم
دو فنجان ريختم
و با جاي خالي ات
به گفتگو نشستم...

‏گاهی برای خوب شدن حالت
‏نباید سمت آدما بری
‏گزینه های امن تر ‏و مطمئن تری هم هست
‏
♡‏بارون
♡‏پیپ
♡‏موسیقی
♡‏قهوه

اندوه های یک مرد را؛
گاهی
چند کام از یک پیپ هم
می تواند به هم بدوزد
و از لب هایش بشکافد
و بیرون ببرد از پنجره...
اندوه های زنانه اما
خانگی تر از این حرف ها هستند
درست مثل شیشه های مربا
مثل سبزی های خشک معطر
که می کوشند
یک تکه از بهار را
برای زمستان کنار بگذارند...!

و پشتِ هر پیپ ضجه ی مردیست
غرور گریه ی ما را زنان نمی فهمند...