شب سردیست ، دلم دیده تر می خواهد
دل ِ آشفته من از تو خبر می خواهد

قهوه و شعر و خیال ِ تو و این باد خنک
باز لبخند بزن ، قهوه شکر می خواهد

امشب آبستنم از تو غزلی شور انگیز
باخبر باش که این طفل پدر می خواهد

غارتم کرده ای و خنده کنان می گویی
صید دل از کف یک سنگ هنر می خواهد

ترس در جام دلم ریخت، در این راه اگر…؟
یادم آمد سفر عشق جگر می خواهد

شب به شب فكر #غزل با قلم و قهوه ى ترك
تلخى شعر من از قهوه ى #قاجار تو بود

اين جنونى كه به سر آمد و #شاعر گشتم
قبل رفتن همه از سردى و #آزار تو بود

خاطراتت

را به کنج کافه ای

بیرون شهر...

جمعه ها ،

همراه قهوه

بی‌شکر سر میکشم...

شانه های تو
بوی مزرعه قهوه می دهد


تمام بی خوابی های من تقصیر توست!
ای تلخ دوست داشتنی!

شیرین ترین خاطره ام...
قهوه تلخیست که با تو نوشیدم...

از تـــو
چیز زیادی نمی خواهم
دستم را که بگیری
گرم می شوم .
لبخند که بزنی
دنیا شیرین می شود
آن قدر که این فنجان قهوه
زیر باران فجایع
بچسبد‌
ماه پا به فالم بگذارد
و ستارگان
دیـگر
خاری به چشم شب هایم نباشد

قهوه یا چای
فرقی نمی کند
این فاصله بر کامم
تلخ خوانی می کند

و قند چیزی نیست
جز بغضی چهارپهلو
که با اشک رابطه ی داغی دارد
بگو
با حجم نبودنت
کدام کافه پر خواهد شد
کدام قهوه شیرین...؟

یکشنبه است ، امشب
تو کمی زود بیا
دلم جا مانده ، جایی
در قرار دیروز
چای دم کنم یا قهوه؟؟
چه می گویم....
یکشنبه است ، امروز
عشق را چیده ام، آماده
تو فقط زود بیا...!

عصرها
زندگی
شبیه دلتنگی های
عاشقانه است
باید کنار
یک فنجان
گرم وشیرین نشست
خاطرات خوب
زندگی را مرور کرد
بی هیچ قضاوتی
همین که
خوبی ها
یادمان مانده
نعمت بزرگیست.

عصر بخییر

"یک زندگی کم است" برای آن‌که تمام شکل‌های
دوستت دارم را با تو در میان بگذارم!
می‌خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی آن
درختِ روبرو من‌باشم فصل‌تازه من باشم آفتاب
من باشم، فنجان قهوه من باشم و هر
پرنده‌ای کـه: نان از "انگشتان تو" می‌گیرد، یک
زندگی کم است برای شاعری، کـه می‌خواهد در
تمام جمله‌ها دوستت داشته باشد...