فنجان را كه برميگردانم
نقش خيال تو
در اغوش من بر افق هاي نزديك
حك شده است
عاشق اين فالهاي قهوه ام
هربار نزديكتر به بوسه
نزديكتر به تو......

چه شیرین شود
"قهوه"
اگر نامت بیوفتد ته فنجانم...
چه بی امان شود؛
"خنده"
اگر تعبیر شوند اين فال ها....!

تصمیم گرفته ام
هر چه تو را
به یاد من بیندازد
دور بریزم
فقط یکی بگوید
با قهوه ی اول صبح
با پیپ آخر شب

با نیمه ی تابستان

با اولین برف
با درخت غرق شکوفه
با باران
با باران
با باران
چه کنم؟

کنار پنجره غبار گرفته ایستادم ، پیپم را تنفس کردم
وجرعه جرعه
از گذشته ای نوشیدم
که طعم گسِ https://mastrorahimi.shop/product-category/%d9%82%d9%87%d9%88%d9%87/اش
چشمم را پر از اشک
وکنارم را ازتو خالی کرد...

نبودنت تنها راز تلخ بودن
قهوه زندگی من است
ومن هرروز این قهوه تلخ را درکام
دلتنگی های دنیا می نوشم ..

شاید عجیب باشد!
دیدن مردی که
هر روز می آید کافه
به یاد دیگری دو فنجان قهوه سفارش می دهد
یکی را می نوشد و می رود . . .

ولی من مردی را سُراغ دارم
هر روز می آید کافه . . .
به یاد دیگری دو فنجان قهوه سفارش می دهد . . .
هیچ کدام را نمی نوشد و می گوید:
بدون او که خوردن ندارد . . .

صبح ها
باید یکی باشد
یکی که دزدانه نگاهش کنی
دزدانه راه رفتنش را بپایی
و دزدانه ببوسی اش،
و محکم بغلش کنی
و در حضورش...
طعمِ تلخیِ قهوه ات را نفهمی

عادت کرده‌ام
به طعم قهوه
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه ...
دست‌هایی که می‌روند ؛
آدم‌هایی که نمی‌مانند ...
به تو
که رو‌برویم نشسته‌ای
قهوه‌ات را به هم می‌زنی
می‌نوشی
می‌روی ...
یکی
به آدم‌های پشت پنجره‌ی کافه
اضافه می‌شود
       

قهوه می‌نوشم و با فنجانش
فال دیدار تو را می‌گیرم
قهوه ی دوری چشمان تو را
رو به تنهایی تلخ
پی شیرینی آغوش تو
من می‌نوشم
امشب اما
دل فنجان خالیست
جای این هیچ
پر از بودن توست
رو به آغوش نگاهم...
قهوه هایم باشد
سهم نوشیدن تو ...

چهار شنبه
غریب ترین روز هفته است
نه می تواند
خودش را
به دلخوشی های اول هفته
پیوند دهد
نه دلتنگی
آخر هفته را باور دارد
چهار شنبه منم ، بایک فنجان قهوه در دست با یک پیپ برلبانم،
معلق مانده بین زمین و آسمان !