به همان اندازه که دود پیپ لعنتی ام از من دورتر می شود یاد تو به من نزدیکتر می شود …

روزهایم با خیالِ بودنت شب میشوند و شبهایم با پیپ روشنم روز …

یادت است میگفتی سیگار را کنار بگذارم ؟
من سیگار را کنار گذاشتم اما طعم تلخش را نه !
روزگار امروز به من فهماند که چیزهای تلختری از قهوه و سیگار هم هست !
ﯾﮏ ﻋﺪﺩ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺩﺍﺭﻡ
ﯾﮏ ﺩﻝ ﻏﻤﮕﯿﻦ
یه تن رنجور از زخم
یه ذهن خسته ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻨﻢ ﯾﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﮑﺸﻢ ؟

پیپ کشیدنم را کلاس نامیدند ؛ نمی دانستند که من از کلاس زندگی مدتهاست اخراج شده ام !

مردی که روبروی تو پیپ می کشد
در فکر گفتگوی تو پیپ می کشد
وقتی که می روی و دلش تنگ می شود
بی شک به جستجوی تو پیپ می کشد
این بار بی تو فاصله ها را نمی دود
در سوگ آرزوی تو پیپ می کشد

یوقتایی میشه که تو خیال خودت؛
جای خالی منو حس میکنی
با بغض خواهی گفت:
”کاش اینجا بود” کاش بازم رو بروم تو اون کافه ی همیشگی می نشست با فنجون قهوه اش بازی میکرد...
اما ….

دوست داشتن کسی که
معنی اش رانمیفهمد
درست مثل توضیح دادن
قانون نیوتن برای مادربزرگ است
تو چانه میزنی و او
بافتنی اش رامیبافد...
تو از تلخی قهوه میگویی و او با قند چای اش را مینوشد ...

دوست داشتن کسی که
معنی اش رانمیفهمد
درست مثل توضیح دادن
قانون نیوتن برای مادربزرگ است
تو چانه میزنی و او
بافتنی اش رامیبافد...
تو از تلخی قهوه میگویی و او با قند چای اش را مینوشد ...

تمام غصه ها از همان جایی آغاز می شوند که،
ترازو برمی داری و می افتی به جان دوست داشتنت .
اندازه می گیری !
حساب و کتاب می کنی !
مقایـسه می کنی !…
و خدا نکند حساب و کتابت برسد به آن جا کـه
زیادتر دوستش داشته ای،
زیادتر گذشته ای،
زیادتر بخشیده ای،
به قدر یک ذره،
حتی یک ثانیه !
درست از همان جاست که توقع آغاز می شود،
و پیپ لعنتیت خاموش نمیشود ...

ﺩﺭﺩ ﯾﻌﻨـﯽ :
ﺍﻣﺸﺒــﻢ ﻣﺜــﻞ ﺷﺒــﺎﯼ ﺩﯾﮕـﻪ
ﺭﻭ ﺗﺨﺘﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸـــﯽ
ﺁﻫﻨﮕــــ ﺑــﺰﺍﺭﯼ ﻭ ﺑـﺎﺯﻡ ﻓﮑــﺮ ﮐﻨــﯽ
ﺑـﻪ ﺣﺮﻓﺎﯾـــﯽ ﮐــﻪ ﺑﺎﻫــﻢ ﻣﯿﺰﺩﯾــم…
به ﺍﯾﻨـﮑـﻪ خیلی همراهم بودی….
به ﺍﯾﻨـﮑـﻪ حتی یه نگاهش برات یه دنیا ارزش داره…
به ﺍﯾﻨـﮑـﻪ چقدر باهم دعوا کردیم و آشتی کردیم…
به ﺍﯾﻨـﮑـﻪ کلی حرف توی دلت میمونه و نمیتونی بهش بگی…
ﺑﻪ ﺍﯾﻨـﮑـﻪ….
لعنت به ﺍﯾﻨـﮑـﻪ ها….
ﻭ ﻣﺜـــﻞ ﻫﻤﯿﺸــﻪ ﭼﺸﻤــﺎﺕ بایــد ﺗﻘﺎﺻـــ ﭘﺲ ﺑـــﺪن و پیپ لعنتیت باهات بسوزه…