پیپ!

[HERCUL]

ذره ذره آب میشود احساساتم
در آتشی که سالهاست در قلبم
افروخته اند
و هرگاه بادی می وزد
به خیالم نسیمی است که خدا
برای خاموش شدنم هدیه می دهد
ولی انگار طوفانی است
برای شعله ور شدن جنگل جانم
اری انتهای رود زندگیم را
باید در مرداب های حاشیه شهر
جستجو کرد
در روزگاری که زندگی را
از پشت دود غلیظ پیپی
که تنها ارثیه پدر بزرگ است
می توان نظاره کرد
رویا دیدن کودکانه است
و کودکانه بودن بازی!
.
.
.
شعر "پیپ" از شاعر "رضا برجی (آشنا)"

سلام جهان!:

- منتخب