2018/05/30، 10:03 AM
من به تئوری غصه در تنهایی باور ندارم ، در نبود دیگران و یا کمبود حضور دوستان جان هم می توان خوش بود ، اصلا لازم است گاهی در تنهایی لبخند بزنی پیپ هایت را آماده کنار دستت داشته باشی ، قهوه ای تلخ و دلچسب دم کنی و کتابی را بازکنی و درست از همین لحظه به جای تمام شخصیت های داستان کتاب زندگی خواهی کرد
باور کن بعد ها که جایی پیپ ات را به دندان گرفته ای و آرام آرام پک میزنی در شلوغی و همهمه شهر آدم هایی را خواهی دید که با شخصیت های داستان کتاب هایی که زندگی شان کرده ای مو نمی زنند و تو یک بار تجربه مواجهه با آنها را داشته ای حتی ذهنی
اگر دنیا گاهی مجابتان می کند که تنها سر کنید ، غصه نخورید ، کتاب و پیپ و قهوه را آماده کنید و از عمق تنهایی تحمیلی به سفری جدید بروید
باور کن بعد ها که جایی پیپ ات را به دندان گرفته ای و آرام آرام پک میزنی در شلوغی و همهمه شهر آدم هایی را خواهی دید که با شخصیت های داستان کتاب هایی که زندگی شان کرده ای مو نمی زنند و تو یک بار تجربه مواجهه با آنها را داشته ای حتی ذهنی
اگر دنیا گاهی مجابتان می کند که تنها سر کنید ، غصه نخورید ، کتاب و پیپ و قهوه را آماده کنید و از عمق تنهایی تحمیلی به سفری جدید بروید