2016/05/04، 04:14 PM
به دستهایم میخندم
که شرمنده میز و دو فنجان قهوه شده اند
همیشه قهوه نخورده ایم
اما قهوه در این شعر
از نظر موسیقی و زیبایی کلام
بهتر مینشیند
از اول میخوانم
به دستهایم میخندم
که شرمنده میز و دو فنجان قهوه شده اند
میروند و خجالت زده برمیگردند
جیب خالی هم دنیایی دارد...
برایشان زیاد گریه کرده ام
که برای تکان دادن و خداحافظی
افریده شده اند
حال مانده ام
روزهای بعد
پول میز را چه کسی حساب میکند...
که شرمنده میز و دو فنجان قهوه شده اند
همیشه قهوه نخورده ایم
اما قهوه در این شعر
از نظر موسیقی و زیبایی کلام
بهتر مینشیند
از اول میخوانم
به دستهایم میخندم
که شرمنده میز و دو فنجان قهوه شده اند
میروند و خجالت زده برمیگردند
جیب خالی هم دنیایی دارد...
برایشان زیاد گریه کرده ام
که برای تکان دادن و خداحافظی
افریده شده اند
حال مانده ام
روزهای بعد
پول میز را چه کسی حساب میکند...